Tematem tej powieści są losy Karola Wojtyły po II wojnie światowej. Karol Wojtyła wyjechał na studia do Rzymu, razem z kolegą Stanisławem Starowiejskim. Po studiach pracował on w Niegowici w podkrakowskiej parafii. Tam też zaprzyjaźnił się z parafianami, którzy pamiętali go jako niebiańskiego kapłana. Następnie pracował on w parafii św. Floriana w Krakowie. Miał on bardzo dobry kontakt z młodzieżą. Studenci go uwielbiali zatem Wojtyła został ich duszpasterzem. Więzi między Karolem Wojtyłą a młodymi ludźmi ulegały zacieśnieniu. Wspólnie z młodzieżą jeździł on na wycieczki w góry, najczęściej na Mazury. Natomiast w tym samym czasie w komunistycznej Polsce nasiliła się dyskryminacja księży jak również kościoła. Natomiast księży obwiniono o zdradę na rzecz krajów zachodnich jak również o handel walutą obcą. Torturami zmuszono księży do przyznania się do winy publicznie. Wtedy też umarł kardynał książę Adam Stefan Sapieha. Natomiast prymasa Polski, Stefana Wyszyńskiego aresztowano. W klimacie terroru jak również prześladowań księży, Karol Wojtyła a także młodzi ludzie, którzy byli zgromadzeni wokół niego bardzo intensywnie umacniali w sobie indywidualne życie duchowe. Wtedy też Wojtyła zarządzał wykładami z etyki na Uniwersytecie Katolickim Lubelskim. W czasie wakacji w roku 1958, Karol Wojtyła przebywał wraz z młodzieżą na mazurach, wtedy też wezwał go prymas polski Wyszyński. Dowiedział się, iż otrzymał on promocję na pomocniczego biskupa, arcybiskupa Baziaka. Został on jednym z najmłodszych biskupów w całym kraju. Zakończenie książki informuje o wyborze na papieża Jana XXIII, który zorganizował Sobór Powszechny, wziął w nim udział Karol Wojtyła.