Edyp dowiaduje się, że gniew Bogów wywołuje morderca Lajosa, składa przyrzeczenie, ze znajdzie go i ukarze.

Chór mówi o rozmiarze klęski, które dotknęły Teby.

Przybywa Tyrezjasz wezwany przez Edypa. Wróżbita pierwotni niczego nie chce wyjaśnić Edypowi, ale pod wpływem gniewu władcy, mówi mu kto jest mordercom Lajosa, jaki czeka go los. Edyp nie wierzy w słowa ślepca, oskarża go o zdradę i spisek.

Chór zastanawia się kto jest mordercom Lajosa i składa hołd Edypowi.

Edyp oskarża Kreona o spisek i chęć przejęcia władzy, jest gwałtowny i porywczy w przeciwieństwie do opanowanego Kreona. W obronie brata staje Jokasta i opowiada o okolicznościach śmierci męża. Edyp uświadamia sobie swoje zbłądzenie tragiczne.

Chór broni świętości przepowiedni. (reakcja na wcześniejszą wypowiedź Jokasty)

Posłaniec z Koryntu uświadamia Edypowi, że nie był rodzonym dzieckiem władców Koryntu. Opowiada mu jak został porzucony w górach i jak uratowali go pasterze.

Pełna optymizmu pieśń, w której chór zastanawia się czy Edyp nie pochodzi od Bogów.

Stary sługa wyznaje Edypowi, że Jokasty i Lajosa dziecko skazane przez rodziców na śmierć dał posłańcowi z Koryntu. Tak Edyp dowiaduję się, ze zabił ojca i ożenił się z własną matką.

Pieśń pełna współczucia dla Edypa i ludzi. Chór podejmuje problem kruchości ludzkiego życia.

Jokasta popełnia samobójstwo (informuje o tym posłaniec) oślepiony Edyp prosi Kreoa by zaopiekował się jego dziećmi, a jego samego wygnał z kraju.