Jacek Soplica bohater epopei narodowej pt.,,Pan Tadeusz" to ubogi szlachcic, pochodzący z rodu Sopliców. W młodości był on lubianym i poważanym człowiekiem. Mimo swojego wybuchowego temperamentu i porywczości był ceniony wśród okolicznej szlachty. Posiadał charakterystyczny przydomek ,,Wąsal" od swoich długich wąsów, oraz ,,paliwoda" od gwałtowności i nerwowości. Odznaczał się on popularnością oraz kłótliwością. Ponieważ posiadał zdolności przywódcze, został on podstępem wykorzystany przez Stolnika Horeszkę. Człowiek ten przyjaźnił się z Jackiem jedynie dla głosów w sejmiku, które dzięki niemu bez problemu zdobywał. Soplica bywając często w domu Stolnika zakochuje się z wzajemnością w jego córce - Ewie, jednak do ślubu nie doszło, ponieważ jej ojciec podał Jackowi czarną polewkę. Nie chciał on aby jego córka wychodziła za mąż za człowieka biednego. Jacek prawdziwie kochał Ewę i bał się o jej zdrowie, dlatego też nie wchodziło w grę porwanie dziewczyny. Dowiadując się o zamążpójściu ukochanej Wąsal zaczął zachowywać się jak obłąkany - jeździł pod jej dom i godzinami wpatrywał się w jej okna. Był lekkomyślny i nieodpowiedzialny. Ożenił się bowiem z kobietą, której nie kochał, a po urodzeniu syna, przestał zajmować się rodziną. Z żalu popadł w alkoholizm i spowodował spadek swojej pozycji społecznej. Żona Jacka, zadręczając się zachowaniem męża umarła, osierocając syna. Soplica był znany z porywczości, dlatego też pewnego wieczora niezamierzenie pomaga moskalom najeżdżającym na dom Horeszki, zabijając go. Ponieważ był on wspaniałym strzelcem nie zajmuje mu to dużo czasu. Zostaje posądzony o dwie zbrodnie: zabójstwo i zdradzenie kraju. Mężczyzna nie znajduje innego wyjścia jak wyjazd z ojczyzny. Syna zostawia pod opieką brata a sam odcina się od swojego dotychczasowego życia. Wstępuje do armii Napoleona i w jej szeregach zwycięża walki. W późniejszym czasie zmienia swoje postępowanie - ubiera brązowy habit i przyjmuje nowe imię. To rozpacz i samotność skłaniają go do przemiany w księdza Robaka. Staje się spokojny i opanowany. Jednak blizn wojennych nie da się ukryć… Przybywa on do Soplicowa, aby ostrzec przed powstaniem i pomóc swoim przyjaciołom stanąć w szeregach Napoleońskich. Przy okazji pragnie pogodzić zwaśnione rody - doprowadza do zaślubin swojego syna Tadeusza i Zosi z Horeszków. Dopiero ranny, na łożu śmierci, przyznaje się do prawdziwego nazwiska i prosi Gerwazego o przebaczenie. Wie, że jego koniec już blisko, pragnie więc odpuszczenia win przynajmniej przez niego. Jacek Soplica jest nowym typem bohatera romantycznego. Charakteryzuje go burzliwa młodość, nieszczęśliwa miłość, wewnętrzna przemiana i szaleństwo. Nie jest on jednak tradycyjnym bohaterem romantycznym, ponieważ jako patriota nie działa osamotniony, ale do walki zachęca także swoich znajomych. Poza tym walczy on po zawierzeniu swojego działania Bogu. Umiera bohaterską śmiercią a nie popełnia samobójstwa jak większa część typowych bohaterów romantycznych.