Totalitaryzm (łac. totalis - cały, całkowity), jest to sposób sprawowania rządów, charakterystyczny dla XX-wiecznych reżimów dyktatorskich, polegający na dążeniu do całkowitej władzy nad społeczeństwem. Dyktatorzy, dążyli do tego za pomocą monopolu informacyjnego i propagandy, czyli celowego działania zmierzającego do ukształtowania określonych poglądów i zachowań u zbiorowości. Do innych metod należały również: terror tajnych służb, wobec przeciwników politycznych, ludobójstwo jakiego dokonywano w niemieckich obozach koncentracyjnych, czy rosyjskich łagrach, a także masowa monopartia, czyli występowanie jednej lub dominującej partii politycznej w państwie. Nazwę totalitaryzm wprowadził w 20 latach XX wieku Benito Mussolini, aby określić sytuację panująca w ówczesnych Włoszech. Przejawy totalitaryzmu występowały w III Rzeszy, gdzie dowódcą był führer Adolf Hitler, w ZSRR pod panowaniem Józefa Stalina zwanego przez naród ”Ojczulkiem”, Włoszech na czele z Benito Mussolinim, oraz Chinach z Mao Zedonga jako przywódcą. Współcześnie totalitarny system rządów istnieje w Korei Północnej. W mojej pracy przedstawię zbrodniczość systemu totalitarnego panującego w narodowo socjalistycznej III Rzeszy. Pierwsze założenia państwa III Rzeszy powstały na bazie ideologii Adolfa Hitlera i programu partii NSDAP, jak również na podstawie tych, zawartych w książce führera „Mein Kampf” napisanej podczas pobytu w więzieniu po puczu monachijskim . Przejawy zbrodniczego totalitaryzmu w Niemczech , można było spotkać w każdej dziedzinie życia: kulturze, gospodarce, polityce, a także miał on wpływ na wychowanie młodego pokolenia. Adolf Hitler jako wódz i kanclerz o nieograniczonej władzy, mógł wydawać ustawy, które były niezgodne z tymi, które były zawarte w konstytucji państwowej. W całej Rzeszy został wprowadzony zakaz prowadzenia partii politycznych, które głosiły poglądy sprzeczne z doktryną NSDAP, likwidowano każdego, kto był politycznym przeciwnikiem wodza, a także ruchy oporu. Przykładem zbrodniczości w sprawach społecznych jest tak zwana „Noc Długich Noży” (niem. Nacht der Lange Messer), przeprowadzona w nocy z 29 na 30 czerwca 1934 roku. Podczas akcji służącej schwytaniu i wymordowaniu przeciwników dowódcy, została zabita potencjalnie groźna dla Hitlera formacja SA (Sturm Abteilung – Brygady Szturmowe),a na jej miejsce powstał główny aparat terroru III Rzeszy, SS (ShutzStaffeln – Sztafeta Ochronna). Rolę pomocną SS , pełniła tajna policja, czyli gestapo (Geheime Staatspolizei) , utworzona 26 kwietnia 1933 roku, a także Kripo, czyli niemiecka policja kryminalna. Każda z nich w sposób bezwzględny, okrutny i bezlitosny sposób eliminowała nieprzyjaciół Hitlera. Na krótko przed rozpoczęciem II wojny światowej, swoją działalność na terenie III Rzeszy, a także państw przez nią okupowanych, rozpoczęły niemieckie obozy koncentracyjne, których było ok. 12 tysięcy. Jako pierwszy z obozów był zorganizowany obóz w Dachau 12 marca 1933 roku. Początkowo umieszczano w nich największych kryminalistów, wrogów państwa, komunistów, homoseksualistów, lecz ich działalność w bardzo krótkim czasie rozrosła się w sposób gwałtowny i bardzo liczny. Po nocy kryształowej, która miała miejsce w nocy z 9 na 10 listopada 1938 roku, sytuowano tam również Żydów, szczególnie znienawidzonych przez Hitlera. Wyróżniano kilka rodzajów obozów, od tych pełniących funkcję zwykłego więzienia w postaci drewnianych baraków, otoczonych kolczastym drutem, który znajdował się pod napięciem, gdzie zmuszano ludzi do ciężkiej fizycznej pracy, aż po „fabrykę śmierci”, która służyła eliminowaniu ludności. W „fabryce” stosowano specjalnie skonstruowane maszyny do zabijania, takie jak: komory gazowe, a następnie miejsca , gdzie niszczono ciała, krematoria. W innych obozach uśmiercano ludzi przez rozstrzelanie, powieszenie, bądź była to śmierć z wyczerpania i głodu. Więźniowie byli traktowani w sposób nieludzki, otrzymywali niewielkie racje jedzenia i to musiało dać im siły do całodziennej, morderczej pracy, byli bici i poniżani. Osadzeni byli tłoczeni w ciasnych barakach, pozbawieni opieki lekarskiej, dlatego też ogromna ilość osób umierała na skutek tyfusu, czy zapalenia płuc. Łączna liczba ofiar wynosi około 11 milionów. Niemcy tworzyli całkowicie nierealny pogląd na świat, oparty na micie “misji dziejowej”, wyższości własnego narodu, czyli rasy aryjskiej nad wrogiem. Jednym z głównych celów państwa nazistowskiego była realizacja programu rasistowskiego i antysemickiego, który miał odizolować społeczeństwo żydowskie od reszty narodu, a także stopniowo pozbawiać ich jakichkolwiek praw. Żydzi byli uważani za rasę szkodliwą z powodów genetycznych. Organizowano liczne propagandy, które ukazywały narodowi, Żydów, jako pasożytów, wyzyskiwaczy i niszczycieli. Wprowadzono także 15 września 1935 ustawę, mówiąca o czystości krwi niemieckiej zakazującą małżeństw Niemców z Żydami, pod groźbą umieszczenia w obozach pracy. Jednym z głównych przykładów prześladowania Żydów jest „Noc Kryształowa”, która była pierwszym pogromem rasy, zapoczątkowanym przez państwo. Ulice niemieckich miast zostały zasypane odłamkami szkła i kryształów ze zniszczonych żydowskich mieszkań i sklepów, zniszczenia te miały to na celu obrzydzić ludności żydowskiej pobyt w Niemczech i zmusić ją do emigracji, lecz z pozostawieniem majątku na terenie III Rzeszy. Podczas pogromu ogromne straty poniosła kultura żydowska, tracąc wiele cennych zabytków m.in. synagog. W efekcie „Nocy Kryształowej” śmierć poniosło około 200 osób, a około 30 tysięcy Żydów osadzono w obozach koncentracyjnych. Zbrodnicza działalność III Rzeszy objęła również sferę polityczną. Jedną z cech totalitaryzmu jest przecież monopartyjność, tak więc każdy potencjalny konkurent i wróg Hitlera był skutecznie usuwany z areny politycznej. Było wiele sposobów, między innymi należały do nich wcześniej wspominanie obozy koncentracyjne, gdzie w różny sposób mordowano przeciwników. Naziści wprowadzili ustrój jednopartyjny i zlikwidowali wolną prasę, wolne związki zawodowe i liberalne stowarzyszenia takie jak loże masońskie, mające na celu duchowe doskonalenie i braterstwo ludzi różnych religii, narodowości i poglądów. NSDAP było jedyną istniejąca partią, która trzymała w swoim ręku całą władzę ówczesnych Niemiec. Obok niej występowało kilka organizacji młodzieżowych takich jak Hitlerjugend, czy Bund Deutscher Mädel. Ze stanowisk masowo usuwani byli ludzie nie należący do partii. Usunięcie wielu urzędników, którzy wydawali się być nietykalni miało na celu przekonać ludzi o potędze reżimu w III Rzeszy. Koniec III Rzeszy miał miejsce 8 maja 1945, po kapitulacji i przejęciu władzy w państwie przez państwa alianckie. Dowodem i skutkiem zbrodniczości Niemiec były liczne procesy, w których sądzeni byli zbrodniarze wojenni i wiele innych osób związanych z nazizmem i śmiercią wielu niewinnych ludzi. Najważniejszym z procesów był ten w Norymberdze, gdzie dwunastu z pośród dwudziestu czterech zbrodniarzy zostało skazanych na śmierć, a kilku z nich uniewinnionych.