Hamlet- tytułowy bohater dramatu Wiliama Szekspira. Jest księciem duńskim, synem Hamleta i Gertrudy. Ukończył on uniwersytet w Wittemberdze. Nauki uniwersyteckie wykształciły w Hamlecie zdolność do refleksyjnego myślenia. Warto dodać, że Hamlet nie jest bohaterem ślepo poddającym się losowi. Bohater jest aktywny i wpada na pomysł przybrania maski- która jego zdaniem oszuka istniejący świat. Maski Hamleta są bardzo doskonałe i przydatne. Udawanie kogoś innego przychodzi bohaterowi bardzo łatwo, co powoduje, że każdy uważa księcia za obłąkańca. Hamlet swoje oblicze, swoją prawdziwą twarz pokazuje przed Horacum i w kilku momentach także przed swoja matką. Samotność Hamleta jest cechą inwidualną. Siły zewnętrzne odbierają bohaterowi wszystko, co do tej pory posiadał. Z drugiej jednak strony Hamlet sam izoluje się od świata. Poza tym bohater jest pełen pogardy, uważa, że świat go brzydzi. Samotność Hamleta trwa aż do jego śmierci. Po której dopiero Horacy wyjawia światu prawdę dotyczącą postępowania księcia. Hamlet jest postacią tragiczną. Z powodu problemów oraz wypadków rodzinnych, żyje w rozterce i przygnębieniu. Co powoduje, że nie wie, co ma ze sobą zrobić, co począć. Tkwi on w rozpaczy i zagubieniu, ponieważ uważa, że jego świat wraz ze śmiercią ojca legł w gruzach. Poza tym bohater ma pełną świadomość, że stracił też matkę, która po raz kolejny wyszła za mąż, tym razem za Klaudiusza. Hamlet czuje się zawiedziony i oszukany. Jest świadomy tego, że jego więź z matką została zerwana. Tragizm bohatera wyraża się przede wszystkim w konflikcie między duszą młodego człowieka, a rzeczywistością na zewnątrz. Hamlet widzi zło i zepsucie świata. Ponadto bohater ma sam zdecydować o swoim losie. Ma wziąć na siebie ciężar zemsty za zło świata. Bohater odtrąca także miłość Ofelii, ponieważ uważa ten związek na bezsensowny. Dopełnieniem tego tragizmu jest koniec losów bohatera. Mordercą jego ojca okazuje się Klaudiusz. W ostateczności Hamlet ginie w pojedynku, nie dokonawszy żadnej zemsty.