Porównanie Psalmu 4 i Psalmu 144

Biblia jest świętą księga dla wyznania Chrześcijańskiego i Judaistycznego. Dzieli się na wiele ksiąg, jednym z nich jest Księga Psalmów wchodząca w skład starego testamentu. Składa się ona ze stu pięćdziesięciu psalmów w prawdopodobnie większości będących autorstwa Króla Dawida. Psalmy są zróżnicowane pod względem treści. Porównując „Psalm 6.” i „Psalm 144.” należy najpierw powiedzieć, że pierwszy jest pieśnią błagalną, w drugim zaś przeważają elementy pochwalne i dziękczynne. „Psalm 6” przedstawia uniżona postawę człowieka, który wie jak słaby jest w obliczu potężnego Boga.

Biblia jest świętą księga dla wyznania Chrześcijańskiego i Judaistycznego. Dzieli się na wiele ksiąg, jednym z nich jest Księga Psalmów wchodząca w skład starego testamentu. Składa się ona ze stu pięćdziesięciu psalmów w prawdopodobnie większości będących autorstwa Króla Dawida. Psalmy są zróżnicowane pod względem treści. Porównując „Psalm 6.” i „Psalm 144.” należy najpierw powiedzieć, że pierwszy jest pieśnią błagalną, w drugim zaś przeważają elementy pochwalne i dziękczynne. „Psalm 6” przedstawia uniżona postawę człowieka, który wie jak słaby jest w obliczu potężnego Boga. Podmiot liryczny boi się gniewu bożego, stara się robić wszystko by go w żaden sposób nie obrazić równocześnie zwracając się do niego z prośbą o pomoc w walce z wrogami. Jest pełen nadziei i wiary w boską wszechmoc, jest więc pewny, że gdy Bóg wysłucha jego modlitwy ukaże jego przeciwników, a jego samego czekać będzie nagroda. W „Psalmie 144” pomimo tego, że człowiek zdaje sobie sprawę z własnych słabości i śmiertelności, skupia się raczej na podkreślaniu wspaniałości oraz potęgi Boga. W tym psalmie też prosi go o pomoc z wrogami, robi to jednak o wiele pewniej, wiedząc, że jemu, jako wierzącemu, nie może stać się nic złego z ręki Pana. Będąc pod opieką Boga czuje się bardzo pewnie, bo wie że inni ludzie też nie mogą mu w żaden sposób zaszkodzić. Niemal w każdym wersecie psalmu jest przytoczony jakiś przykład podkreślający jak wielką władzę ma Bóg. Oba te psalmy mają typowe cechy gatunkowe. Jak wszystkie psalmy, prezentują one postawę człowieka głęboko wierzącego, modlącego się do Boga. Podmiotem lirycznym w obu psalmach jest ten modlący się człowiek, bohaterem zaś Bóg. Łatwo też zauważyć w obydwu przypadkach również typowy dla psalmów podział na ludzi prawych, czyli tych wierzących w Boga i wypełniających jego przykazania, oraz na nieprawych, czyli tych, którzy nie robią tego co Ci pierwsi. Podmiot liryczny w każdym psalmie jest człowiekiem prawym, natomiast jego wrogowie będący nieprawi mają zostać ukarani przez Boga. Psalmy były i są utworami przeznaczonymi do śpiewania by ułatwić ich zapamiętywanie, y tego dokonać psalmy podzielone są, tak samo jak cała Biblia na wersety, które w psalmach mają bardzo podobną budowę. Oprócz tego występuje jeszcze wiele apostrof, niektóre z nich są bardzo rozbudowane co też jest charakterystyczne dla psalmów. Pomimo że te dwa utwory różnią się od siebie i należą do innych typów psalmów, oba mają wszystkie cechy gatunkowe i przez to oba są do siebie dość podobne.