Romeo był bohaterem sztuki Williama Shakespearea „Romeo i Julia”. Pochodził z rodu Montekich, mieszkającego w Weronie. Dbał o siebie, nosił modne stroje, poza tym z tekstu nie można się wiele dowiedzieć o jego wyglądzie, należy jednak przypuszczać, ze był przystojny, dobrze zbudowany i wysportowany. Musiał posiadać też pewne umiejętności w posługiwaniu się bronią. W czasie toczenia się akcji utworu zachowanie tego bohatera jest bardzo niedojrzałe. Romeo cały czas szuka miłości. Najpierw imaginuje sobie uczucie do prawie nieznanej mu i nie osiągalnej dla niego Rozalindy, robi to więc tylko po to by móc za nią tęsknić. Kiedy uznaje, ze jest zakochany w Julii, jeszcze jej nie zna. Córka Capulettiego, jest jednak o wiele bliżej niego, niż wcześniej nierealna Rozalinda. Dlatego to uczucie, mogło rozwinąć się i sprawić, ze byłby szczęśliwy. Brak wyobraźni Romea, a także jego porywczość dają o sobie znać, kiedy ginie jego przyjaciel Merkucjo. Kierowany chęcią zemsty i nie opanowując gniewu zabija Tybalda. Jego oddanie przyjaźni jest w tym przypadku godne podziwu, jednak w żaden sposób nie usprawiedliwia tego czynu. Kiedy dowiaduje się o konsekwencjach jakie spotkają go za to co zrobił , załamuje się i staje bezradny. Rozpacza nad swoim nieszczęściem nie mając pojęcia jak poradzić sobie z rzeczywistością. Spokoju i opanowania brakowało mu także podczas kontaktów z Julią. Wszystkie decyzje podejmował nagle, każdy drobiazg związany z ukochaną niezmiernie go cieszył, a każde niepowodzenie załamywało. Tak zachowywał się, kiedy dowiedział się o pochodzeniu Juli i kiedy myślał, że dziewczyna nie żyje. Te cechy Romea były powodem jego tragedii. Sądzę że, miłość jaką darzył Julie mogłaby przetrwać, gdyby niektóre z jego decyzji były inne, bardziej przemyślane i dojrzalsze.