11 listopada 1918 Dzień 11 listopada 1918 roku był bardzo ważnym dniem w historii naszego narodu. Bowiem po 123 latach niewoli Polacy odzyskali wolność, niepodległość i tożsamość narodową, czyli wszystko to, co bardzo potrzebne prawdziwemu patriocie. Przyglądając się drodze ku wyzwoleniu narodu polskiego możemy zaobserwować, iż w ostatnich latach niewoli sprawa polska nabierała rozgłosu na arenie międzynarodowej.
Do odzyskania niepodległości przyczyniła się pośrednio sytuacja w Europie – po raz pierwszy państwa zaborcze były skłócone i znalazły się w przeciwnych obozach militarnych. W obliczu klęski państw centralnych powstały lokalne ośrodki władzy, które organizowały polską administrację, rozbrajały wroga i przejmowały własność obcego kapitału. Na podstawie aktu, 6 grudnia 1916 roku powstała Tymczasowa Rada Stanu z Wacławem Niemojowskim na czele. Kierownikiem Komisji Wojskowej został Józef Piłsudski, który podporządkował Radzie Polską Organizację Wojskową. Rada otrzymała jedynie uprawnienia doradcze, ale cały czas walczyła o ich poszerzenie na obszar szkolnictwa i sądownictwa (co udało się już po zakończeniu jej prac). Tymczasowa Rada Stanu podała się do dymisji po kryzysie przysięgowym w 1917 roku. Kontynuatorką jej prac była Komisja Przejściowa Tymczasowej Rady Stanu. Na ziemiach Polskich zaboru rosyjskiego (dawne Królestwo Polskie) powołano namiastkę władz polskich – trzyosobową Rade Regencyjną, która miała sprawować władzę do chwili wyboru króla lub regenta.12 listopada 1917 Rada Regencyjna przejęła obowiązki głowy państwa. 9 lutego 1918 roku państwa centralne podpisały traktaty pokojowe z Ukrainą, a 3 marca 1918 roku w Brześciu Litewskim owe państwa podpisały tenże traktat z Rosją. Do Państwa Ukraińskiego przyłączono Chełmszczyznę i Podlasie. Rozwiało to iluzje obietnic składanych Polakom m.in. w odezwie z 5 listopada 1916 roku.

Klęska państw centralnych jesienią 1918 roku umożliwiła Polakom przejęcie władzy. Najwcześniej wyzwolono ziemie polskie zaboru austriackiego wykorzystując rozpad monarchii austro-węgierskiej. Przystąpiono do rozbrajania wojsk zaborczych i tworzenia lokalnych władz. Pod koniec października zawiązała się w Krakowie Polska Komisja Likwidacyjna, a w Cieszynie działalność rozpoczęła Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego, która ogłosiła przyłączenie tej części Śląska do Polski. 7 października 1918 miało miejsce ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną. 25 października 1918 powołano rząd Józefa Świeżyńskiego. 7 listopada 1918 roku w Lublinie (Warszawa była jeszcze pod okupacją niemiecką) powstał Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej pod kierownictwem Ignacego Daszyńskiego. Wydał on manifest, w którym ogłaszał przejęcie władzy w kraju do czasu zwołania Sejmu Ustawodawczego. Zapowiadał budowę demokratycznego państwa polskiego i realizację reform społecznych, m.in. ośmiogodzinnego dnia pracy, prawa o ochronie pracy, ubezpieczenia od bezrobocia, nacjonalizacji, czyli upaństwowienia niektórych działów gospodarki. W kilka dni po utworzeniu rządu rozpoczęto rozbrajanie żołnierzy niemieckich w Warszawie i innych polskich miastach. W akcji tej aktywnie uczestniczyła Polska Organizacja Wojska, która kierował Edward Rydz – Śmigły. Piłsudzki uwolniony z niemieckiego więzienia, w którym przebywał na skutek kryzysu przysięgowego(1917) , przyjechał do Warszawy 10 listopada 1918 roku. Widziano w nim osobę potrafiącą zapewnić Polsce stabilne rządy. 11 listopada 1918 nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy nad podległym jej wojskiem Józefowi Piłsudskiemu i podporządkowanie się mu rządu lubelskiego Ignacego Daszyńskiego. Z czasem Polacy uznali dzień 11 listopada za pierwszy dzień niepodległej Polski, a na pamiątkę tych wydarzeń ustanowili Święto Niepodległości.