W Panu Tadeuszu możemy wyróżnić wiele tradycji i obyczajów szlacheckich takich jak: usługiwanie damą przy stole, nadawanie imion i przydomków, gościnność, tradycje biesiadowania, tradycyjne ubiory, religijność , sposób mówienia i tytułowania, rozpoczynanie i kończenie ważnych uroczystości tańcem - polonezem.

1. Symbolika poloneza. W pierwszej parze Podkomorży prowadzi Zosię - przedstawiciel starszego pokolenia wprowadza przedstawicielkę młodego pokolenia. Symbolizuje on pojednanie jedności narodowej - dwóch skłóconych rodów.
2. Ucztowanie. *Wiadomości wstępne -po przejściu wojsk napoleońskich przez Litwę.Ostatnia księga. Fragment dotyczy uczty na cześć generałów. Występuje szlachta polska i Henryk Dąbrowski, Podkomorży jako organizator uczty. Odbywają się tam zaręczyny Tadeusza i Zosi, Telimeny i Rejenta, Asesora z Teklą.

• Opis uczty (jako motyw literacki) Dania są wnoszone w odpowiedniej kolejności, najpierw typowo polskie, jak barszcze królewski i rosół, następnie dania obce - świadczy to o tym, iż tradycja jest na pierwszym miejscu, ale nie jest konserwatywna. Bogactwo dań świadczy o dostatku i gościnności oraz szacunku i randze gości wydarzenia. Alkohol jest częścią tradycji. Kolejnym elementem biesiadowania jest podziwianie rodowej zastawy serwis przedstawia pory roku - naturę(świadczy to o jedności życia z naturą Generał dąbrowski zachwyca się serwisem. Wojski informuje że zastawa jest pamiątką uczt gdy polska była jeszcze niepodległa)

• Sposoby obrazowania

• wyliczenia: aby ukazać bogactwo ucztowania
• Mnogość środków stylistycznych : ~ ~porównania: “Zboża jak na drożdżach rosną” ~epitety: barszcz królewski ~metafora: żyto ubrane
• funkcje wpływające na plastyczność obrazu
• obce nazwy i określenia (otwartość na inne kultury)

3.Stosunek poety do szlacheckiej tradycji ucztowania. Poeta ukazuje biesiadowanie jako ważny element tradycji polskiej i zauważa, że tradycja się zmienia. Z jednej strony dostrzega plusy: otwartość na obce kultury, z drugiej jednak strony także minusy : zanik tradycji.