Renesans jest epoką która nawiązuje do antyku i która różni się od średnowiecza. Inaczej spostrzegali ludzie świat w średnowieczu a inaczej w renesansie. Miłość jest częstym tematem poruszanym w literaturze w każdej epoce. W średnowieczu ludzie wyrażali swoją miłość do Boga - umartwiając swoje ciało, a w renesansie ludzie kochali wszystko, co ich otacza - przyrodę, zwietrzęta, Boga a także ludzi. Poeci pisali wiersze m.in o miłości niespełnionej, spełnionej, o śmierci ukochanej osoby, o miłości do ojczyzny oraz o miłości rodzicelskiej.

Francesco Petrarka włoski poeta, nazwany poetą doctus - człowiek wykształcony. Petrarka często pisał wiersze miłosne - “sonety do Laury”. Włoch widział Laurę raz i się w niej zakochał. Zaczął pisać do niej sonety. W utworze Sonet 90 już od pierwszych wersów poeta używa form przeszłych czasowników “Były to włosy złote, rozpuszczone [..]” W pierwszej zwrotce podmiot liryczny opisuje jej piekne, jasne kręcone włosy, oraz jej oczy z których odbijał blask, a dziś są przygaszone. W kolejnej zwrotce Petrarka pisze o jej twarzy i zadaje sobie pytanie czy była ona prawdziwa oraz czy jej twarz zmieniła kolor. Na wspomnienie o kobiece włoski poeata doznaje palącego pożadania. W trzeciej zwrotce podmiot liryczny wychwala jej sposób poruszania się. Według podmiotu kobieta poruszała się jak anioł - delikatnie i z lekkością, a jej sposób mowienia był inny niż ludzka mowa. W ostatniej zwrotce podmiot widział ją jako istotę niebiańską niczym słońce. To wszystko jest jego wspomnieniem gdyż dziś jej nie może ujrzeć, choć jego serce dalej bije dla niej.

Jan Kochanowski polski poeta, który również jak Petrarka jest nazywany poetą doctus. Kochanowski podejmował różne tematy w literaturze m.in miłość do Boga, o sytuacji w kraju, miłość do córki, a także do kobiety.
Fraszka “Do Magdaleny” mówi o głębokim uczuciu jakie żywi podmiot liryczny do tytułowej Magdaleny. We fraszce podmiot zwraca sie do kobiety w apostrofie. W każdym wersie podmiot liryczny wymienia części jej ciała które chce zobaczyć. Zachwyca się i rozmysla się o jej sylwetce. Podmiot nie rozumie swoich uczuć które żywi do dziewczyny. Fraszka pokazuje idealną kobietę, porównaną do rzeczy najpięknięjszych. Autor użył środki stylistyczne aby pokazać jak wyglądała Magdalena.

Fraszka “Raki” Kochanowskiego można czytać na dwa sposby - normalnie i na wspak. “Raki” odczytywane tradycyjnie mówią pochlebnie o kobiecie. Kobiety są uczciwe, wierne, pragną miłości. Inaczej jest czytanie od tyłu. Kobiety są zdradliwe, lecą na złoto i kłamią. Ta fraszka nie ma na celu ośmieszyć kobiet i męźczyzn a jest w formie żartu, gdyż w srodku wersu jest “nie” ktore zaprzecza pierwszej lub drugiej jego polowie.

Petrarka i Kochanowski pisali utowry gdzie podmiotem lirycznym byli męźczyzni zakochani w kobietach. Ich utwory opisują głębokim uczuciu do drugiej osoby oraz o miłości szalonej. Takie różne rodzaje miłości opisane przez dwóch renesansowych poetów występują w codziennym życiu.