Wizje nieistniejących lecz idealnych światów towarzyszą człowiekowi od wieków. Pierwsze arkadie wyobrażał sobie i opisywał już Platon czy Morus. Również XIX-wiecznie pisarze podejmowali próby tworzenia światów doskonałych. Elementy arkadii znajdujemy w prozach zarówno Elizy Orzeszkowej jak i Bolesława Prusa. W mojej pracy skupię się na powieści Prusa „Lalka” i przybliżę Zasławek jako wzór arkadii. Zasławek jednak to nie jedyna arkadia w „Lalce”. W powieści spotkamy się również z utopijnym obrazem Paryża jak i naukową utopią profesora Geista. Wszystkie trzy obrazy są propozycjami Prusa na to jak poprawić sytuację Polski. Stara się wykreować nowy obraz człowieka, który jest potrzebny by uchronić Polskę od katastrofy. Autor wskazuje nawet na potrzebę stworzenia nowej wizji kobiety i mężczyzny. Ponieważ ówczesne są zakłamane i przepełnione romantycznym obrazem świata jaki utrwali w ludziach Mickiewicz i jemu współcześni. Majątek Zasławskiej to właśnie obraz mający ukazać właściwą drogę do poprawienia sytuacji Polski. Zasławek w pewnym sensie jest jak odizolowana wyspa Aby się do niego dostać trzeba przedrzeć się przez lasy i stawy. Taka topografią utwierdza w przekonaniu o utopijności Zasławka. Ogrody Prezesowej są dla Wokulskiego oazą szczęścia. To tam przebywa ze swoją ukochaną i to tam choć na chwilę odnajduję wewnętrzny spokój. Miasteczko jest przykładem na to jakie możliwości drzemią w folwarkach. Do czego można dojść realizując pozytywistyczne ideały. Prus kreuje majątek Zasławskiej na idealne gospodarstwo a ją samą zaś na doskonałego zarządcę. Jest tam wszystko czego brakowało w polskiej ekonomii drugiej połowy XIXw. Właściciel dąży do maksymalnego zysku, jednak robi to w racjonalny sposób. Zacofanie i bezmyślność, które były charakterystyczne dla polskiej szlachty zostają zastąpione rozwojem technologicznym i racjonalną ekonomiką. Zasławska kupuje potrzebne maszyny i kształci się czytając specjalistyczne podręczniki. Inwestuje też w pracowników dając im godziwe wynagrodzenie, warunki do życia i możliwość realizacji najważniejszych potrzeb. Majątek Prezesowej mimo krajobrazu arkadii przypomina Wokulskiemu nowoczesne przedsiębiorstwo. Prezesowa jest przykładem wykwalifikowanego kierownika. Gospodarstwo przynosi zyski na nowe inwestycje. Prus podaje właściwie gotowy sposób na spożytkowanie siły wytwórczej folwarków . Zasławek stosując się do żelaznych praw ekonomii rozwija się i przynosi zyski. Zasławska i warszawska arystokracja to dwa różne zupełnie bieguny. Prezesowa reprezentuje pozytywizm już wcielony w życie. To przedstawicielka takiej szlachty jaką Prus chciałby widzieć w Polsce. Łęccy, Książę i reszta elit to chore społeczeństwo blokujące kraj, nie pozwalając mu się rozwinąć. Wszystkie arkadie opisane w „Lalce” Bolesława Prusa mają cechy wspólne. Zawierają krytykę teraźniejszości, polskiego feudalizmu i pogardy dla pracy. Wokulski nie bierze czynnego udziału w kształtowaniu żadnej z arkadii, przygląda się i ocenia. Wyciąga wnioski, jednych chwali a drugich oskarża o złą sytuację Polski. Możemy stwierdzić, że jest wcieleniem autora przez którego płyną poglądy społeczno-polityczne. Prus pokazuje, że Polacy muszą zmienić swoje nastawienie jeśli kiedykolwiek chcą mieć realne szanse a wolność i poprawę gospodarki kraju.