Adam Mickiewicz, wybitny poeta epoki romantyzmu, autor ?Pana Tadeusza? i ?Dziadów? opisuje życie, obyczaje i tradycje mieszkańców różnych regionów i krajów. W podanych fragmentach skupia się na zobrazowaniu życia w XIX-wiecznej stolicy Carskiej Rosji ? Petersburgu. W fragmencie ?Pana Tadeusza? widoczna jest charakterystyka czterech osób: Telimeny, arystokratki zamieszkującej w pałacyku nad Newą, jej sąsiada, właściciela kilku chartów, czynownika, Wielkiego Łowczego Dworu Kiryły Gawrylicza Kozodusina oraz policmajstra, wiernego wykonawcę carskiego prawa i sługę władzy. W opowieści Telimeny ? to ona jest bowiem bezpośrednią narratorką fragmentu ? zauważamy charakterystyczne cechy rosyjskiego społeczeństwa. Sama Telimena, uważająca się za arystokratkę, zamieszkuje piękny dworek nad rzeką; jest bardzo niezadowolona sąsiedztwa chartów, których właścicielem jest urzędnik niskiej rangi. Pewnego ranka Telimena znajduje swojego psa ? prezent od księcia Sukina ? martwego, zagryzionego przez jednego z chartów czynownika. W trakcie rozpaczy nad utraconym ?kochankiem?, jak sama określa psa, zastaje ją Wielki Łowczy Dworski ? Kiryło Gawrylicz Kozodusin, a dowiedziawszy się co się stało, każe przyprowadzić do siebie urzędnika. Kozodusin oskarża czynownika o poszczucie chartów na łanię. Urzędnik próbuje się bronić, lecz zaprowadzony przed oblicze policmajstra ? który ma tę sprawę rozsądzić ? zostaje pouczony przed zuchwalstwem wobec władzy. Policmajster przykazuje mu przyznać się do winy, nawet jeśli to czynownik ma rację ? nie wypada bowiem podważać autorytetu władzy, jej nieomylności. W efekcie Łowczy ?ułaskawia? nieco carskie wyrok ? charty zostają zaduszone, czynownik zaś wtrącony na cztery tygodnie do aresztu. W opowieści tej dostrzec można ironię Mickiewicza ? który ? przebywając w Petersburgu i innych częściach Rosji ? miał okazję obserwować życie rosyjskich obywateli. Można więc twierdzić, że sytuacje opisywane w tej części utworu oparte są na realnych przykładach. Silny, despotyczny aparat władzy w Rosji ? car i jego dwór ? ma duży autorytet wśród obywateli. Sieje grozę, przez co społeczeństwo jest zastraszone, zaszczute ? widzi bezsens otaczającego je rzeczywistości, ale nie może niczego zmienić. Aby spokojnie żyć, woli nie ingerować w politykę czy stosunki społeczne w państwie. Absurdalne wyroki, zbrodniarze, dla których poszukuje się zbrodni ? to tylko nieliczne przykłady ślepej i sterowanej sprawiedliwości. Nieomylna, o dobrych zasadach i prawidłowo postępująca jest w Rosji jedynie władza. Charakterystyka Mickiewicza uwidacznia również nienaruszalną i niezmienialną hierarchię społeczną w Rosji.