Od lat 70-tych w NRD rozpoczął się proces powolnego otwierania na świat zachodni i łagodzenia reżimu politycznego, ogłoszono amnestię. Całość była wzorowana na działaniach w Polsce po 56r. Również problemy gospodarcze zmusiły NRD do współpracy zwłaszcza z RFNem.

RFN starało się mieć możliwie najlepsze stosunki z państwami bloku wschodniego, przez państwa zachodnie RFN było traktowane prawie jak pomost łączący wschód z zachodem. W 1965r miał miejsce znamienny fakt wzajemnych przeprosić kościołów niemieckiego i polskiego.

Od 1985 Kohl zdynamizował poprawę stosunków z krajami swojego regionu – Polska, NRD, Czechosłowacja. W 1985r. wspólne starania na rzecz budowy strefy wolnej od broni chemicznej.

IV 1987 – RFN zorganizował w Berlinie Zachodnim wielkie obchody 750 rocznicy miasta – nie spodobało się to NRD, które postrzegało to jako przejaw roszczenia praw przez RFN do całego Berlina. Honecer zbojkotował uroczystości.

Kilka miesięcy później wizyta Honecera w RFN, który apelował o respektowanie terytorialnej integralności NRD” Z kolei Kohl mówił że podziały mogą być przezwyciężone drogami pokojowymi.

Rząd Kohla stosował tezę „zmianie przez zbliżenia”, w 1988 zwiększał płatności za różne usługi tranzytowe i transportowe dla NRD, w sumie do kwoty 3mld marek rocznie, które faktycznie były pomocą finansową bogatszych Niemiec dla biedniejszych i powolne uzależnianie NRD pod względem finansowym.

W czasie gdy w całym bloku wschodnim panowały już atmosfera ewolucji systemu, w NRD nie zachodziły żadne poważniejsze zmiany. NRD było również jednym z głównych krytyków polityki Gorbaczowa.

W VI 1989 w RFN odbyła się wizyta Gorbaczowa, bez konsultacji z władzami NRD. Gorbaczow wezwał NRD to wejścia na drogę reform.

Stworzenie możliwości wydostania się z NRD i obleganie ambasad RFN w Berlinie, Budapeszcie, Pradze i Warszawie pokazało skalę tłumienia „woli i potrzeb” narodu niemieckiego.

18.X.89 – Honecker przestaje być przewodniczącym Rady Państwa

9.XI.89 – ogłoszenie zniesienia wszelkich ograniczeń w ruchu osobowym z RFN, w reakcji zburzenie muru

Kohl przerywa wizytę w Polsce, NRD zaczyna nie wykluczać możliwości konfederacji. Kohl czeka na dalszą erozję systemu w NRD. 28.XI.89 10-punktowy plan Kohla, 1 II 1990 – pland Modrowa, odczytany na zachodzie jako przyzwolenie na zjednoczenie i bezsilność Układu Warszawskiego.

Rozpoczęcie serii konferencji 2+4 ( obydwa państwa niemieckie, F, GB, USA, ZSRR ), które ostatecznie doprowadziły do zjednoczenia Niemiec 03.X.90

Uwarunkowania miedzynarodowe:

-ogólny strach przed możliwością odrodzenia się potężnych Niemiec ( Francja, Włochy )

-USA – „zjednoczenie jest kwestią o której powinny zdecydować same Niemcy”

-Gorbaczow był za zwiększeniem swobód, otwarciem granic, ale był przeciwnikiem szybkiego zjednoczenia.

-NATO – samostanowienie narodu niemieckiego pod warunkiem pokojowych i demokratycznych przemian.

Po rozpoczęciu konferencji II i IV zmiana mocarstw światowych do sprawy zjednoczenia, dążenie do jego zrealizowania w sprawny i pokojowy sposób.[b][/b]