Analizy przestrzenne wielozmienne dotyczące rozwoju i bezpieczeństwa Jak podaje słownik kartograficzny analiza przestrzenna jest to proces badania danych przestrzennych dążąc do określenia nowych informacji przestrzennych. Analiza ta jest złożona najczęściej z wielu mniejszych operacji za pomocą oprogramowania systemu informacji przestrzennej wykonywanych w odpowiedniej kolejności . Posługując się analizą przestrzenną odpowiadamy na konkretne pytanie przy założeniach. Analiza przestrzenna umożliwia modelowanie złożonych zjawisk, relacji i procesów geograficznych, służąc ich monitorowaniu i prognozowaniu. Z analizą wielozmienną mamy do czynienia wtedy ,gdy w badaniach geograficznych charakteryzujemy n-cech. Stosując ta analizę musimy dobierać cechy aby opisywały określony aspekt naszych badań. Liczba tych cech jest nieograniczona i zależy wyłącznie od założeń badawczych. Najbardziej znanymi metodami analizy wielozmiennej są: 1 Metoda punktowa w której należy zdefiniować macierz , tabela znaków w której przebiega definiowanie macierzy danych. Obliczenie średniej arytmetycznej lub mediany dla każdej z cech w macierzy. Porównanie kolejnych wielkości liczbowych w kolumnach ze średnią lub medianą; w przypadku wartości cechy wyższej od średniej lub mediany wpisujemy znak plus, a w przeciwnym przypadku znak minus. Konstrukcje tabeli wzorcowej dla obserwowanej liczby cech; wpisujemy w nią wszystkie kombinacje znaków plus i minus i tworzymy klasy teoretyczne podziału zbioru elementów. Przypisanie odpowiednim klasom w tabeli wzorcowej kolejnych obiektów z macierzy danych; w ten sposób uzyskuje się poszukiwany podział zbioru na podzbiory (klasy przestrzenne). 2.Metoda taksonomiczna- to dyscyplina zajmująca się zasadami i procedurami porządkowania oraz klasyfikacji. Zadaniem metod taksonomicznych jest pogrupowanie zbioru elementów dowolnej natury MathImage na bardziej jednorodne statystycznie podzbiory spełniające zarazem formalne warunki rozłączności, zupełności oraz niepustości. Podstawami teoretycznymi analiz wielozmiennych jest klasyfikacja, typologia i regionalizacja. Klasyfikacja jest niezbędna do określenia przebiegu i opisu procesów gospodarczych i społecznych, opracowywane są przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w porozumieniu z właściwymi naczelnymi organami administracji państwowej, wprowadzane są w drodze Rozporządzenia przez Radę Ministrów. Typologia polega na wyróżnianiu w obrębie danego zbioru przedmiotów jednego lub więcej typów, porównywaniu (badaniu porównawczym) poszczególnych przedmiotów z przedmiotem (zespołem cech) obranym jako typ w zakresie różnych nauk oraz grupowaniu porządkowaniu i podziale. Regionalizacja jest to natomiast proces wydzielania regionów. Dokonuje się jej za pomocą różnych metod, na dwa zasadnicze sposoby:

1. poprzez dzielenie obszaru na jednostki regionalne na podstawie przyjętych kryteriów,

2. poprzez łączenie ze sobą przylegających do siebie małych jednostek o podobnych cechach środowiska.

Ważną cechą regionalizacji jest to, że pokrywa ona cały obszar (nie pozostawia się “pustych miejsc”, które nie należą do żadnego regionu). Kolejnym zagadnieniem odnoszącym się do analiz przestrzennych wielozmiennych jest metoda rangowo-wagowa – to zbiór metod statystycznych w których próba jest na wstępie rangowana, tzn. każda wartość każdej cechy jest zastępowana jej pozycją (rangą) na uporządkowanej rosnąco liście wszystkich wartości tej cechy, lub przynajmniej niezmienniczych ze względu na operację rangowania danych wejściowych. Metoda rangowania polega na zakwalifikowaniu różnego rodzaju obiektów na skali liczb naturalnych wg wartości ich rang - od najlepszego do najgorszego (lub odwrotnie). W tej metodzie można porównywać znaczenia różnych stanowisk z punktu widzenia organizacji. Na tej podstawie sporządza się listę rankingową stanowisk - od najważniejszych, najbardziej odpowiedzialnych, kluczowych do szeregowych najmniej ważnych. Metoda rankingowa ma tę zaletę, że jest prosta, nie pochłania zbyt wiele czasu, a więc koszty z nią związane są niewielkie. W dużych organizacjach nie nadaje się jednak do zastosowania, ze względu na dużą liczbę stanowisk pracy, specjalności. W metodzie rangowania zakłada się, że cechy poddane analizie mają równoważne znaczenie. Cechy te traktuje się jako mierniki oceny nadając im odpowiedni rangi ze względu na preferencje określone w trybie sortowanie sekwencyjnego. Liczba rangowa (rankingowa) oznacza istotność danego obiektu.