W celu dobrego zrozumienia tematu należy wyjaśnić, czym są przypowieści. Są to inaczej parabole czyli rozbudowane porównanie, oparte na podobieństwie jakie zachodzi między bardzo różnymi płaszczyznami rzeczywistości. Mamy też do czynienia w przypowieściach z sensem znacznie głębszym. Wszystkie te opowieści zawierają ponadczasowe przesłania, cała Biblia zresztą to zbiór uniwersalnych prawd. Tak więc uważam, że przypowieści biblijne dostarczają przykładów godziwego postępowania, także dziś, ponieważ każdy człowiek uczy się na błędach. Biblia jest słowem Bożym, które zostało napisane przez ludzi działających pod natchnieniem Bożym i na sposób ludzki przekazują nam różnorakie historie, które ukazują co jest dobre , a co złe. Aby poprzeć moją tezę podam kilka argumentem. Pierwszym i zarazem najważniejszym argumentem będzie „Przypowieść o talentach”. Pochodzi ona z Nowego Testamentu, z Ewangelii świętego Mateusza. Pan miał trójkę sług. Kiedy miał sie wybrać w długą podróż przywołał ich i oddał im na przechowanie swój majątek. Dwaj pierwsi pomnożyli swoje pieniądze umiejętnie je inwestując i obracając nimi. Trzeci służący w obawie, że straci powierzoną sobie kwotę, zakopał swoje pieniądze. Gdy pierwsi dwaj przynieśli Panu pomnożone talenty, pochwalił każdego z nich, a kiedy trzeci sługa przyniósł tylko jeden talent pan rozgniewał się i wydalił ze swojego domu. Przypowieść ta jest o darach, jakie każdy z nas otrzymał od Boga w chwili przyjścia na świat i o tym, że należy o nie dbać jak również pomnażać je.. Człowiek, który nie rozwija się , nie pomnaża darów otrzymanych od Boga jest godny potępienia. Uważam , że przypowieść o talentach dotyczy także pomnażania wiary, aby po śmierci zasłużyć na nagrodę a nie na karę. Drugim moim argumentem jest przypowieść o siewcy. Ziarna, które padły na ziemie nieurodzajne, nie wydały plonu, natomiast te, które padły na glebę żyzną, zaowocowały plonem. Gleba to inaczej dusza człowieka, a padające na nią ziarna moim zdaniem oznaczać mogą różnego rodzaju nauki, które docierają do człowieka w ciągu wielu lat jego życia. Jeżeli dusza człowieka jest skłonna do zmian wówczas posiane ziarna- nauka zakiełkują. Jeśli jednak dusza człowieka jest niechętna zmianom żadne nauki nie będą w stanie jej skłonić chociażby do najprostszych refleksji. Ta przypowieść pokazuje ludziom, aby kształcili się dla siebie , a nie dla kogoś. Ostatnim argumentem będzie przypowieść o „Synu marnotrawnym” . Owa przypowieść za sprawą ukazania mężczyzny i jego dwóch synów pokazuje nam, czym w gruncie rzeczy jest wybaczenie. Młodszy syn opuszcza rodzinny dom, zabierając ze sobą część majątku. Roztrwonił pieniądze i zaczął żyć w nędzy. Wówczas wrócił do domu rodzinnego, gdzie ojciec wraz ze sługą przywitał go wielką ucztą. Starszy syn poczuł po powrocie brata rozczarowanie, zazdrość, nie rozumiał dlaczego wszyscy cieszę się na powrót brata. Jednak ojciec wytłumaczył mu, że jego brat choć na początku obrał złą drogę to opamiętał się i wybrał tę właściwą drogę. W przypowieści na samym początku zauważamy, że ktoś grzeszył, ale skoro się nawrócił, należy go dobrze potraktować. Dopiero po głębszej analizie spostrzegamy zawartą w przypowieści istotę pojednania. Czy należy tak się zachowywać w naszym, dzisiejszym świecie? Moim zdaniem powinniśmy łagodnym okiem spojrzeć na ludzi, którzy kiedyś błądzili, ale teraz się nawrócili. Pomyślmy ile razy my kogoś zraniliśmy, zawiedliśmy. Czy jest nam łatwo przebaczyć tym, którzy niegdyś szczycili się tym, że nas ranią? Może warto wybaczać? Pojednanie zmienia nie tylko nasze życie, ale także drugiego człowieka. Moim zdaniem przypowieści biblijne mają ogromny wpływ na postawę współczesnego człowieka wobec życia , ponieważ ludzie mimo popełnianych błędów starają się, aby wszystko było jak najlepsze. W Biblii mamy w sposób bardzo jasny ukazane co jest dobre, a co złe , co powinniśmy robić, a czego raczej unikać. Ludzie ciągle się uczą życia , żeby dostać od niego, nie tylko cierpienie i ból, ale także szczęście i miłość. Przypowieści są prawzorem zachowań więc myślę , że zawsze będą dostarczać przykładów godziwego postępowania. Myślę ,że ukazałam to w owej pracy.