Hymn (Smutno mi, Boże) Juliusz Słowacki napisał w trakcie podróży morskiej, o zachodzie słońca. Samotność, smutek, tęsknota to główne motywy przytoczonego poniżej wiersza. Podmiot liryczny, człowiek głęboko przeżywający rozstanie z krajem i bliskimi osobami, otwiera przed Bogiem głąb serca; mówi o swoich uczuciach, tęsknotach, rozterkach.

Słowacki stworzył wyjątkowo wzruszający portret pielgrzyma, co się w drodze trudzi, wygnańca skazanego na wieczną tułaczkę, . Bohater wiersza jest przede wszystkim człowiekiem bardzo wrażliwym, skłonnym do autorefleksji, ale jednocześnie wyjątkowo samotnym i skrytym - przed ludźmi bowiem nie ujawnia swoich prawdziwych uczuć . Jedynie przed Stwórcą odkrywa swoją bezradność i głęboko odczuwaną samotność. Bogu zwierza się z bezgranicznego smutku , spotęgowanej widokiem przelatujących bocianów tęsknoty za krajem i najbliższymi. Poczucie osamotnienia i rozpacz pogłębia też świadomość, iż nie wróci do kraju. Skarży się też na niepewność swojego losu, z lękiem myśląc o śmierci na obczyźnie.