Renesans, afirmacja życia, filozofia stoicka, interpretacja klasycznych utworów przedstawicieli epoki

[b]Renesans[/b] (odrodzenie) to epoka w dziejach kultury europejskiej, która rozpoczęła się we Włoszech w XVI wieku, a zakończyła w XVI w. (w Polsce XV-XVI w.). Renesans to czasy burzliwego rozwoju sztuki i nauki, wielkich odkryć geograficznych oraz kultu starożytności, której dzieła stały się wzorcem dla pisarzy i poetów tego okresu. W filozofii panował neoplatonizm. Centrum zainteresowania stał się człowiek – antropocentryzm. Renesansową [b]afirmację życia[/b] (czyli zachwyt nad życiem) doskonale przedstawił Mikołaj Rej w utworze „Żywot człowieka poczciwego Rok na cztery części rozdzielon”.

[b]Renesans[/b] (odrodzenie) to epoka w dziejach kultury europejskiej, która rozpoczęła się we Włoszech w XVI wieku, a zakończyła w XVI w. (w Polsce XV-XVI w.). Renesans to czasy burzliwego rozwoju sztuki i nauki, wielkich odkryć geograficznych oraz kultu starożytności, której dzieła stały się wzorcem dla pisarzy i poetów tego okresu. W filozofii panował neoplatonizm. Centrum zainteresowania stał się człowiek – antropocentryzm.

Renesansową [b]afirmację życia[/b] (czyli zachwyt nad życiem) doskonale przedstawił Mikołaj Rej w utworze „Żywot człowieka poczciwego Rok na cztery części rozdzielon”. Poeta opisuje tam piękno życia na wsi, gdzie gospodarz żyje w zgodzie z naturą. Jej dary wykorzystuje z rozsądkiem i umiarem. Panuje tam spokój i harmonia. Wszystko ma swoją kolej. Można spokojnie cieszyć się ziemskim życiem.

Mikołaj Rej w utworze [b]„Rok na cztery części rozdzielon”[/b] przedstawił życie na wsi jako koegzystencję człowieka z naturą. Poeta używa wielu zdrobnień i wyliczeń, co sprawia, że język tekstu jest bardzo plastyczny i miły w odbiorze. Rej korzysta z długich rozbudowanych zdań, używa terminologii ogrodniczej oraz gwary myśliwskiej. Jego styl można nazwać stylem gawędziarza.

[b]Filozofia stoicka[/b] pojawia się m.in. w [b]„Pieśni IX”[/b] Jana Kochanowskiego, w której nadawcą jest mędrzec, filozof udzielający rad. Uświadamia nam, że los jest zmienny, a rzeczy materialne nie mają wartości, ani znaczenia gdyż możemy je utracić w każdej chwili. W [b]„Pieśni II”[/b] autor łączy filozofię stoicką ze słynną maksymą Carpe Diem. Szczęście można osiągnąć przez uczciwość i spokój, czystość duszy, a nie przez bogactwo i dobra materialne.

Cnotą dla J. Kochanowskiego było przykładowo [b]męstwo[/b], które opisuje w [b]„Pieśni XII”[/b]. Męstwo to nie tylko walka w obronie ojczyzny, ale także pomoc innym czy spełnianie się w roli obywatela.

Kochanowski opisuje [b]kryzys wiary[/b] w [b]„Trenie X”[/b]. Utrata córki, Urszuli, wywołuje w poecie wątpliwości. Zaczyna wątpić w życie po śmierci, a tym samym w samego Boga. Prosi Urszulę o znak, który podtrzymałby jego zachwianą wiarę.