Należą do nurtu sarmackiego literatury polskiego baroku, w tym Wojna chocimska(transakcja wojny chocimskiej), epos slawiacy chwale polskiego oręża. Na uwagę zasługują zwłaszcza wyrozniajace sie w skali europejskiej opisy bitew, pełne okrutnego realizmu, zdradzajace doświadczenia autora z pola walki (bił sie pod beresteczkiem). Utwor miał byc początkowo wierszowana wersja łacińskiego dziennika Jakuba sobieskiego, uczestnika słynnej bitwy pod Chocimiem w 1651r., ojca przyszłego króla Jana III Sobieskiego, potem jednak znacznie sie rozrosl. Na postać idealnego sarmackiego wodza rycerza wyrasta w tym eposie hetman Jan Karol Chodkiewicz. Utwór zdradza sarmackie poczucie wyższości autora nad innymi narodami, dumę ze wspaniałej przeszłości Polaków. A nawet ksenofobie.