Kłamstwo- powody i sztuka jego wykrywania.

Kłamstwo, kłamanie - nieprawdziwa, fałszywa wypowiedź, której celem jest świadome wprowadzenie w błąd innych osób - nie jest kłamstwem wypowiedź mylna wygłaszana w przekonaniu o jej prawdziwości. Należy jednak odróżnić kłamstwo i omyłkę. Ludzie mogą kłamać to znaczy wypowiadać jakieś zdania wbrew swoim przeświadczeniom-co innego wtedy myślą a co innego podają za prawdę. Ludzie kłamali już w czasach starożytnych, nie mieli z tym specjalnych problemów, nie miotały nimi sprzeczności i wyrzuty sumienia, z tej prostej przyczyny, że nie znali oni takiego pojęcia jak „kłamstwo”.

Kłamstwo, kłamanie - nieprawdziwa, fałszywa wypowiedź, której celem jest świadome wprowadzenie w błąd innych osób - nie jest kłamstwem wypowiedź mylna wygłaszana w przekonaniu o jej prawdziwości. Należy jednak odróżnić kłamstwo i omyłkę. Ludzie mogą kłamać to znaczy wypowiadać jakieś zdania wbrew swoim przeświadczeniom-co innego wtedy myślą a co innego podają za prawdę. Ludzie kłamali już w czasach starożytnych, nie mieli z tym specjalnych problemów, nie miotały nimi sprzeczności i wyrzuty sumienia, z tej prostej przyczyny, że nie znali oni takiego pojęcia jak „kłamstwo”. Kłamstwo jest mechanizmem obrony osobowości pojawiającym się w sytuacjach obrony przed karą za czyn niepożądany, przed różnymi formami poniżenia oraz z chęci wyróżnienia się pod jakimś względem. Wszyscy kłamią czasem rzadko a czasem częściej, dla swojej brony lub innych. Kłamiemy, aby postrzegano nas jako dobrych ( lubianych) ludzi, szlachetnych kłamstwa są bardziej pomysłowe, sprawiają, że świat wydaje się być przyjemniejszy, są mniej kłopotliwe niż prawda. Prawda zazwyczaj jest okrutna, ludzie się jej boją. Jedynym akceptowanym rodzajem kłamstwa jest wtedy, kiedy używamy go do obrony, czasem nawet z takich pobudek bywa ceniona wśród społeczności, jest jej częścią, ludzkich umiejętności, pozwalających na osiągniecie często sukcesu wspinają się w społeczeństwie do góry. Kłamstwa przez zatajenie czy prawie żadne, pełnią w życiu role często łagodząca – zapobiegająca w konfliktach a także ochraniająca, aby nie sprawić bliskiej osobie, jakiej kolwiek przykrości. Formą takiego kłamstwa jest także forma służąca ochronie interesów naszych czy tez naszej rodziny – dla najbliższych nam osób. Kłamstwo jest mechanizmem obrony osobowości pojawiającym się, miedzy innymi w sytuacji obronnej naprzyklad przed karą za czyn niepożądany, przed różnymi formami poniżenia oraz z chęci wyróżnienia się pod jakimś względem. A także kłamiemy, by chronić nasz wizerunek Dużym znaczeniem wychowawczym jest poznanie motywów kłamstwa, ponieważ pozwala na stosowanie odpowiednich metod przeciwdziałania jemu. Ma to istotne znaczenie w odniesieniu do dzieci, u których posługiwanie się kłamstwem zbyt często może prowadzić do utrwalenia się jego jako trwałej cechy charakteru. Choć czasem pozornie wydawać się może, iż kłamstwa małych dzieci mogą mieć charakter pozorny– czyli mówienie nieprawdy bez wprowadzenia kogoś w błąd. Takie zachowanie wynika z wielkiej wyobraźni dziecka, a dziecko jako istota jeszcze „ mało rozumna” nie potrafi odróżnić prawdy od fantazjowania. Dlatego tez, najlepszym rozwiązaniem na kłamstwo dziecka jest jak najlepsze, dostosowane do wieku, ukazywanie dziecku jakie są „jego” skutki. Kłamstwo może mieć także charakter patologiczny. II. Unikanie Kary Każde dziecko prędzej czy później skłamie, spowodowane to będzie strachem, przed jaką kolwiek karą. Dziecko kłamie, aby go uniknąć. Jednak nie tylko dzieci kłamią w celu uniknięcia kary. Z jednej strony wielu dorosłych ludzi tez z tego korzysta, ale nie jest on głównym powodem, dla którego tak się zachowują. Wiec, u kogo jest głównym motywem? Występuje u dzieci, nawet zanim jeszcze nie maja opanowanej sztuki mówienia. Kłamią wtedy na swój sposób. Przykładem takiego kłamstwa może być nie przyznanie się do rozbicia cennego kryształu, zabrania siostrze lub bratu zabawki, czy tez uderzenia kolegi z podwórka. Dziecko kłamie, gdyż nie chce, by uznano je za niegrzeczne lub złośliwe. Kłamie, by nie przestano go kochać, potrzebuje akceptacji u tych, których kocha, lub pragnie zwrócić na siebie uwagę. Zdarza się iż dorośli nie akceptują błędów popełnianych przez dzieci, przez co zmuszane są one do ich ukrywania. Tak wiec dziecko kłamie, by uniknąć kary. Dorośli często nie zdają sobie sprawy, iż często tak jest, ze to oni popychają je do kłamstw. W niektórych przypadkach, zdąża się tez tak, iż dzieci nie chcą kłamać, gdyż obawiają się właśnie kary. Wpóżniejszym wieku dziecka „ten” strach przeradza się konieczność bycia uczciwym. Przeważnie zwiększenie się częstotliwości bycia uczciwym w życiu rodzinnym, związana jest z wiekiem dziecka, zmniejsza się wraz z dorastania dziecka. Jeśli jednak nie jest tak, świadczy to może o problemach rodzinnych i kłopotach z przystosowaniem się do społeczeństwa. Najprawdopodobniej zdaża się także tak, iż im częściej dziecko styka się z kłamstwem i im częściej kłamie, tym sprytniej to czyni, to w tym momencie i coraz bardziej wyostrza mu się jego zdolność wykrywania tych kłamstw u innych. Dziecko skłania do kłamstwa: podziw, jaki budzi, dzięki swym zręcznym „bajką”, a także perspektywa nagrody i satysfakcja z tego, iż inni nie potrafią wykryć oszustwa. Zdaża się tak im starsze dziecko tym ciężej przezwyciężyć „ walkę” z zakorzenionym nawykiem, jakim jest kłamstwo. W przekazywaniu dzieciom uczciwości najważniejsza jest rola rodziców. Przeprowadzane badania wykazują, ze nieuczciwość rodziców jest konkretnym wzorem do naśladownictwa dla dzieci. Dzieci, kiedy są małe nie znają jeszcze, co jest dobre a co złe, wtedy wzorują się na swoich rodzicach – oni są dla nich drogowskazem do naśladownictwa. Lecz niestety nie zawsze jest tak, ze prawdomówność rodziców daje gwarancje prawdomówności u dzieci. Częsta przyczyna mogą być rówieśnicy, którzy zachęcają do mówienia nieprawdy. A także, rodzice zbyt surowi, którzy karcą swoje dzieci, które naruszyły jakieś z ich ustalonych norm, mogę wychowywać je na człowieka, który będzie bał się zwierzchników i kłamał po to by unikać kary. W tym przypadku, ukazany jest kolejny sposób przykład jak mogą dzieci kłamać, aby zatrzeć różnice miedzy tym kim on jest, a tym , kogo chcą w nim widzieć jego zbyt wymagający rodzice. Rodzice uczą, ze skuteczne oszustwo jest dobrym sposobem na osiągniecie tego, czego się pragnie. Odpowiedzialność rodziców jest bardzo ogromna, powinni oni bacznie obserwować swoje dzieci, różniąc i zwracać uwagę na kłamstwo „ przypadkowe” od kłamstwa powtarzającego się, ważna jest tu szybka reakcja i „naprawa”, ponieważ im „szybciej tym lepiej wtedy jest gwarancja wyeliminowanie go. Powinni tez zwrócić uwag na przyznawanie się dziecka do kłamstwa. Jeśli nie zmniejszają dla niego kary, postawa ich spowoduje, iż nie przestanie ona kłamać. Natomiast postawa tłumacząca, ze kłamstwo niszczy zaufanie miedzy ludźmi, odnoszą większy sukces niż, Ci, którzy regularnie surowo karzą swoje „pociechy”. Postawę powinno wyróżniać tez takie zachowanie rodziców, która ułatwi rozwiazywanie problemów, negocjowanie rozwiązania a także możliwość wyrażenie innego zdania niż taki, jaki maja rodzice. Jeśli występują te oto warunki, dzieci nie lękają się szczerej rozmowy i zazwyczaj przestaje kłamać- co jest najlepszym rozwiązaniem. Uczciwości i odpowiedzialności uczymy się już w fazie dzieciń¬stwie. Wzrastamy i stajemy się ludźmi odpowiedzialnymi, wyciągając wnioski z błę¬dów. By nie wzbudzać niepokoju u dziecka, dorośli powinni jednak być zgodni, nie pokazywać zawachac ze strony, choć by jednego rodzica, co do tego, czy w danym przypadku karać, czy nie.

III. Kłamstwo jako ochrona własnych interesów Codziennie w każdym rozpoczynającym się nowy dniu, jak i jego przebiegu pada wiele kłamstw, celem wypowiadanych przez ludzi kłamstw jest ochrona interesów. Jest dużo przykładów potwierdzających takie zachowanie, lecz niewszystkie są honorowa wersja. Dzieje się to tylko wtedy, kiedy poprzez kłamstwo mamy na celu chronienie czyjegoś życia. Tak działo się podczas drugiej wojny światowej, gdzie nie zliczone kłamstwa dotyczyły ukrywania Żydów. Kolejnym przykładem na kłamstwo rodzaju ochrony może być, iż rodzic kłamie po to, aby uchronić dziecko od odpowiedzialności. Inne zaś kłamstwa powodowane są już innymi mnie szlachetnymi pobudkami niż jak w poprzednich przykładach. Są to kłamstwa dla ochrony własnych interesów. Ludzie kłamią, by znaleźć prace, więcej zarobić czy tez w innych przypadkach, jakimi są poparcia polityczne. Dzieje się to wtedy, kiedy nie chcemy utracić tego, co już mamy: pieniędzy, dobrych kontaktów, pozycji w pracy - w gronie pracowników, aby nas podziwiano. Kłamiemy, aby te „utrzymać korzyści” Dbamy o swoje interesy osobiste jak i tez dotyczące zarówno życia prywatnego jak i zawodowego. Kłamstwo w interesach biznesowych występuje bardzo często, powodem są częste afery skandale- jest to świat nastawiony na zysk. Fałszowanie księgowości po to tylko, aby ukryć straty. Ludzie najczęściej okłamują obcych, niż osoby nam bliskie czy takie, które uznają nasze wartości, kulturę. Kłamiemy zazwyczaj najczęściej, kiedy nadarza się okazja i kiedy wiemy, ze prawdopodobieństwo przyłapania nas na nim jest nikła, dlatego najlepiej nam, okłamywac obcych ludzi, którzy nas nie znają i praktycznie nic o nas nie wiedza, niż takie, które wiedza o nas bardzo dużo i tu w takich wypadkach prawdopodobieństwo wykrycia kłamstwa jest już bardzo duza, ponieważ nas znaja bardzo dobrze. Okłamując ludzi „obcych” czy tez bliskich czasem nie zdajemy sobie sprawy z konsekwencji. Nawet małe „kłamstewko” ciągnie za sobą kolejne i kolejne sprowadzają się już w poważniejsze kłamstwo i jego konsekwencje. Przykładem może być na przykład dziecko, które dostając złe oceny w szkole okłamuje rodziców, ze ma jej bardzo wysokie. Kończy się jednak zachwyt dobrą nauką dziecka po wizycie rodzica w szkole. Często następuje w takim wypadku brak zaufania rodzica do dziecka, zaostrzenie swojej postawy wobec niego. Kolejnym przykładem może być kłamstwo zastosowane po to, aby obronić swoje dobre imię. Każdy z ludzi ma jakieś zalety, ale ma tez wady. Tych drugich ludzie nie akceptują u siebie a tym samym nie lubią ich okazywać. Dlatego tez „społeczna maska”, jaka dużo z ludzi nosi, pozwala na ulozenie sobie dobrych relacji z innymi. Lecz czy to jest tak do końca dobre rozwiązanie? Z pewnością nie, można stwierdzić ze występuje tutaj zjawisko „ cos kosztem czegoś”. Dokonuje się to, ale jednak ze szkoda dla oryginalności i osobowości, elementy mniej godne uwagi zostają usunięte lub przesunięte w cień. Każdy jest bardziej związany z tymi cechami swojej osobowości, które w pełni akceptuje miedzy innymi są nimi: szlachetność, cierpliwość, inteligencja, niż tymi, które są mniej uznawane w społeczeństwie. Każdy chce być akceptowany jako człowiek inteligentny, radzący sobie ze wszystkimi trudnościami, dąży do doskonałości, dlatego nie ma mowy o ujawnieniu, jakich kolwiek słabości. Dlatego tez dbanie o własny wizerunek tłumaczy wiele kłamstw. Nie tylko jest ono ukazane wśród ludzi dorosłych, ale u wszystkich ludzi. Dzieci natomiast, które chcą być postrzegane jako grzeczne, często raczej skłamie niż przyzna się do nieposłuszeństwa. Ktoś inny, uważający się za wykształconego, może nakłamać na temat swojej wiedzy lub udawać, ze czytał znanego autora, którego książki nawet nigdy nie otworzył. Rzadziej natomiast ludzie kłamią, kiedy dają sobie prawo do popełnienia błędu, nie obawiając się, że wyjdą na „głupców. Często „My jako ludzie” kłamiemy również dla obrony nie tylko dobrego imienia własnego, ale także dla innych, aby oszczędzić im „utracie twarzy” Czy maska jest dobry rozwiązaniem w dzisiejszym świecie? Czasem z pewnością, ale nie do końca. Czasem, gdy ktoś pozwala, aby spod maski ukazało się prawdziwa twarz, podnosi innych na duchu, ponieważ mogą „oni” się przyznać do swoich słabości, lęków. Chodź rzadko się to zdarza, by przypadkiem nikt nie odwrócił przeciwko nam naszych słabości w „twardej” czasem walce i pogoni z „dobrami” - „Maska” jednak pozwala nam chronić nasz wrażliwość, intymność przed ludźmi, których nie znamy, lub znamy ich słabo. Istnieje tutaj jednak niebezpieczeństwo, noszenie bezustannie maski w relacjach osobistych, jest niewskazana. W najgorszym przypadku może prowadzić do poważnych konsekwencji w małżeństwie nawet do rozwodów.