z punktu widzenia obiektywnego – konieczny element systemu wartości narodowej, trwały i żywotny dla zaspokojenia potrzeb narodu z punktu widzenia subiektywnego – element zmienny, zależnych od okoliczności zewnętrznych i wewnętrznych.

Czym jest „interes narodowy”? istotne pytanie wymaga zarówno pogłębionych merytorycznych odpowiedzi, ale także właściwej formalnej definicji samego interesu narodowego – terminu, który choć często używany i intuicyjnie zrozumiały, pozostaje jednak używany w sposób niejasny, a czasem też - budząc negatywne skojarzenia - jest odrzucany. Wciąż ponawiany namysł nad samą definicją nie jest więc pozbawiony znaczenia i prowadzić go winni nie tylko politolodzy i historycy, ale także prawnicy zajmujący się prawem międzynarodowym. Jasność znaczenia terminu, jego zrozumiałość dla opinii publicznej i polityków ułatwiać może dalszą merytoryczną dyskusję. Celem każdego rządu, a zarazem określeniem interesu narodowego, winno być zapewnienie bezpieczeństwa, dobrobytu oraz wolności obywatelskich. Wszystkie trzy cele są równie ważne i wzajemnie ściśle powiązane. Nie ma bezpieczeństwa obywateli bez dobrobytu i wolności obywatelskich, brak bezpieczeństwa zewnętrznego z kolei stanowi zagrożenie dla dobrobytu i wolności obywatelskich, trudno też o pełnię wolności obywatelskich bez pewnego poziomu dobrobytu. Jeśli więc dąży się do realizacji jednego z tych trzech celów, trzeba też dążyć do realizacji dwóch pozostałych. Zapewnienie zatem bezpieczeństwa, dobrobytu i wolności obywatelskich określa w najbardziej zasadniczy sposób interes narodowy, który winien być celem zarówno polityki wewnętrznej, jak i polityki zagranicznej. Należy też koniecznie dodać, że takie określenie interesu narodowego jest właściwe dla państwa demokratycznego, państwa prawa i otwartego społeczeństwa. Tak rozumianym „interesem narodowym” winni się normatywnie kierować nie tylko przedstawiciele państwa, ale też rozmaite grupy i organizacje społeczne, a także sami obywatele. Interes narodowy należy odróżnić od bieżących interesów politycznych. Zaś to, jakie bieżące, szczegółowe rozstrzygnięcia wiodą do realizacji długofalowych celów (w tym sensie) interesu narodowego, jest najczęściej kwestią dyskusyjną i bywa przedmiotem zażartych sporów. Używanie w nich terminu interes narodowy często graniczy z demagogią, ponieważ ma odebrać przeciwnikom prawo do reprezentowania ogółu, aż po sugestie, że reprezentują „obce” interesy.

„Biała księga” Główne interesy narodowe w dziedzinie bezpieczeństwa to: dysponowanie własnym, skutecznym potencjałem bezpieczeństwa; udział w wiarygodnych systemach bezpieczeństwa międzynarodowego; swoboda korzystania przez obywateli z praw i wolności człowieka bez szkody dla innych osób i bezpieczeństwa państwa; ochrona indywidualna obywateli i zbiorcza ludności przed losowymi i celowymi zagrożeniami; bezpieczne warunki rozwoju potencjału społeczno-gospodarczego; społeczne i gospodarcze wsparcie bezpieczeństwa. Podsumowanie Na podstawie zdefiniowanych w ten sposób interesów narodowych w dziedzinie bezpieczeństwa, określa się odpowiadające im zestawy celów strategicznych o charakterze operacyjnym i przygotowawczym (preparacyjnym). Trudno jest dzisiaj rozszyfrować, na podstawie obiegu informacji w mediach, jakie są cele polityczne ugrupowań i środowisk politycznych, które odwołują się do polskiego interesu narodowego. Trudno zatem stworzyć możliwie zwięzły katalog potrzeb Polaków, aby ich interes narodowy był jasno i wyraźnie widoczny i rozumiany przez wszystkich.