Opis Natury w wybranych dziełach literackich epoki romantyzmu.

Epoka romantyzmu obfituje w opisy i obrazy natury .Jest zauważalna we wszystkich dziełach pochodzących z tego okresu czasu. Była ona ukazywana w sposób nie zwykły i wyjątkowy jako coś mistycznego i tajemniczego. Romantycy przywiązywali wielką wagę do podań ludowych i historii w której odgrywała ważna role . Adam Mickiewicz w swoim cyklu utworów zatytułowanych Sonetami Krymskimi opisuje krainę która wywarła na nim ogromne wrażenie . Po raz pierwszy płynie statkiem po morzu i widzi góry .

Epoka romantyzmu obfituje w opisy i obrazy natury .Jest zauważalna we wszystkich dziełach pochodzących z tego okresu czasu. Była ona ukazywana w sposób nie zwykły i wyjątkowy jako coś mistycznego i tajemniczego. Romantycy przywiązywali wielką wagę do podań ludowych i historii w której odgrywała ważna role . Adam Mickiewicz w swoim cyklu utworów zatytułowanych Sonetami Krymskimi opisuje krainę która wywarła na nim ogromne wrażenie . Po raz pierwszy płynie statkiem po morzu i widzi góry .Te wydarzenia oddaje w utworze “Stepy akermańskie “. Sonet rozpoczyna sie opisem morskiej wyprawy ,a gdy zapada zmrok zachwyca się pięknem nocy a gwiazdy wskazuje na przewodniczkę. Gdy dobija do brzegu zachwyca sie widokami które ma przed sobą , czyli puste pokryte trawami i rozmaitymi ziołami stepy. W Panu Tadeuszu opisy przyrody odgrywają niezwykle ważną role i oddziałuje na wyobraźnie niezwykle silnie. Opisy są bardzo bogate i różnorodne ,a przede wszystkim plastyczne i wierne .Czytelnik jest w stanie sobie je wyobrazić w najmniejszym detalu . Można rzec że poeta maluje słowami. Jest to związane silnie z treścią utworu a to co dzieje sie z przyrodą wpływa znacząco na bohaterów. W „Panu Tadeuszu” ramy dla codziennych wydarzeń stanowią wschody i zachody słońca. Ono przez swoją wędrówkę wytycza ludziom rytm dnia. Wstają oni wraz z jego pojawieniem się na niebie, a kończą dzień (oraz swoją pracę) wraz z zachodem słońca. W “Balladach i romansach” opisuje urok nastrojowej przyrody, pełnej tajemniczości i niespotykanych zjawisk. Może sie zdawać że to ona rządzi światem i człowiekiem. W balladach przyroda przestała być tłem wydarzeń, a stała się niemal drugim bohaterem .Jest ona traktowana niekiedy jako siła rządząca światem i człowiekiem, która pilnie strzeże swoich tajemnic i sekretów. Zniesiona zostaje granica między światem ludzi, a światem natury. Mickiewicz daje naturze to, czego do tej pory nie posiadała, daje jej duszę. Teraz natura podobnie jak człowiek jest połączeniem duszy i ciała (materii). Kamień, drzewo mają dusze pokutujących w nich ludzi. Przyroda odgrywa ogromną rolę w akcji utworu. Tajemnicze jezioro, na dnie, którego znajdują się ruiny zatopionego miasta, groźne kwiaty rosnące na brzegu jeziora, ich rola w karze udzielonej ruskim żołnierzom, nie mniej tajemnicza postać dziewczyny – Świtezianki (ballada “Świteź”) W balladzie „Świteź” natura jest egzekutorem, któremu nikt nie umknie; grzech i wina nie zostaną zapomniane, właśnie dzięki niej. Pobudza wyobraźnię czytelnika, a zarazem fascynuje go. Wszystkie te motywy przyrody składają się na treść ballad. Bohaterzy ballad mogą tylko biernie poddawać się skutkom działania sił natury, nie mając żadnego wpływu na nie. Niepojęte siły i prawa natury są wykonawcą kary, która spotyka bohaterów ballad, na przykład: strzelca w “Świteziance” za zdradę swej ukochanej, żołnierzy ruskich, żonę, która zabiła męża. Człowiek nie jest w stanie, nie tylko przeciwstawić się ich wyrokom, ale też nie jest w stanie zrozumieć ich sens. Przyroda dla romantyków była źródłem natchnienia i wielkich przeżyć. Próbowali zajrzeć do jej wnętrza , zagłębić sie w jej tajniki. Ponieważ była dla nich uduchowiona starali się ją odkryć. Fascynowała ich jej tajemniczość. Poeci doceniali jej potęgę , niezależność i wyjątkowość.