Klasycyzm Architekci, sprzeciwiając się wystawności i przepychowi baroku oraz przesadnej ornamentacji rokoka, powrócili do architektury klasycznej ,owej „szlachetnej prostoty i wielkości” (Johann Winckelmann). Przyjmując jako wzór architektoniczne formy w starożytnej Grecji i Rzymie , głównie takich budowli, jak agora i fora, projektowali budynki użyteczności publicznej- teatry, muzea, siedziby władz miejskich i państwowych – kościoły i reprezentacyjne bramy i pałace. Klasycyzm pojawił się w połowie XVIII w., rozwijał od drugiej dekady XIX w. i był realizowany jeszcze do końca XIX stulecia, ale już jako nurt historyzujący. W XX w., nazywany neoklasycyzmem , należał do tzw. Nurtów konserwatywnych. W epoce klasycyzmu toczyła się wojna siedmioletnia (1756-1763), były to rozbiory Polski (1772-1795), rewolucja francuska (1789-1799) i wojny napoleońskie (1793-1815).

Najważniejsze cechy stylowe • wzorowanie się na starożytnych budowlach greckich i rzymskich oraz na niektórych budowlach odrodzenia; • kopiowanie elementów architektury starożytnej; • budowle wznoszone na planie zwartym, koła lub prostokąta; • stosowanie kolumnad i kolumnowych portyków ze zwieńczeniem w kształcie tympanonu; pilastrów, dużych okien; tympanon przeważnie dekorowany płaskorzeźbą; • dążenie do uzyskania efektu harmonii, zrównoważonej kompozycji, stosowanie symetrii; • w opozycji do baroku przeważają fasady o liniach prostych bez wygięć i skrętów; • oszczędne stosowanie zdobnictwa; jeżeli się pojawiają, są to uskrzydlone postacie lwów z ludzkimi głowami, orły , wieńce, wazony, girlandy z róż, kokardy, hełmy, tarcze, skrzyżowane sztandary nawiązujące do tradycji cesarstwa rzymskiego; • rozwój budownictwa użyteczności publicznej, takiego jak: urzędy , teatry, szpitale, szkoły, zakładane wówczas muzea; • pałace – duże, niskie, wydłużone, na planie prostokąta, z wysuniętą częścią środkową ozdobioną portykiem; • we wnętrzach wielkie, podłużne, jasne sale, chętnie malowane na biało, płaskie sufity, okna duże, kwadratowe; • kościoły – często na planie koła, przekryte kopułą;