Pionowe formy ukształtowania terenu - definicje

[b]Wyżyny[/b] - wielkie formy ukształtowania terenu leżące od 300 metrów n.p.m. o stosunkowo małych różnicach w wysokości względnej. Z obszarów tych wyłączane są obszary o szczególnie urozmaiconej rzeźbie i wysokościach względnych przekraczających 300 m stosunku do najbliższych den dolinnych - są to góry. Na mapie hipsometrycznej zaznaczone są żółtym kolorem. Rozległe obszary wyżynne noszą nazwę wyżu. [b]Nizina[/b] - wielka forma ukształtowania terenu, obszar leżący na wysokości od 0 do 200 m n.

[b]Wyżyny[/b] - wielkie formy ukształtowania terenu leżące od 300 metrów n.p.m. o stosunkowo małych różnicach w wysokości względnej. Z obszarów tych wyłączane są obszary o szczególnie urozmaiconej rzeźbie i wysokościach względnych przekraczających 300 m stosunku do najbliższych den dolinnych - są to góry. Na mapie hipsometrycznej zaznaczone są żółtym kolorem. Rozległe obszary wyżynne noszą nazwę wyżu.

[b]Nizina[/b] - wielka forma ukształtowania terenu, obszar leżący na wysokości od 0 do 200 m n.p.m. (według niektórych do 300 m lub 500 m). Ma ona zazwyczaj nieomal równinną (niziny płaskie), lekko pofalowaną (niziny faliste) bądź pagórkowatą powierzchnię (niziny pagórkowate). Rozległe obszary nizinne noszą nazwę niżu.

[b]Góra[/b]- wypukła forma ukształtowania terenu o silnie urozmaiconej rzeźbie, wysokościach względnych w stosunku do najbliższych dolinnych powyżej 300m i dużym nachyleniu stoków. Ze względu na wysokości względne i stromość stoków wyróżnia się góry niskie, średnie i wysokie.