1. Przyczyny ataku Niemiec na Polskę:

• chęć włączenia Wolnego Miasta Gdańska do Rzeszy;
• chęć Hitlera do zbudowania trasy eksterytorialnej- drogi i linii kolejowej przez polskie Pomorze łączącej Niemcy z Prusami Wschodnimi;
• próba wymuszenia na Polsce przystąpienia do Paktu Antykominternowskiego wymierzonego przeciw ZSRR
• odrzucenie wszystkich żądań A. Hitlera
• przemówienie Józefa Becka o nieustępliwości wobec Niemiec (5 V 1939)- wzbudzenie agresji Hitlera
• podpisanie paktu Ribbentrop-Mołotow
• prowokacja gliwicka (31 VIII 1939)- polegała ona na upozorowaniu polskiego ataku na niemiecką radiostację w Gliwicach, co miało sugerować polską odpowiedzialność za wybuch wojny.

Przyczyny klęski kampanii wrześniowej

• Niemcy dysponowały znaczną przewagą sił w stosunku do możliwości mobilizacyjnych Polski
• armia polska była znacznie gorzej wyposażona, brakowało jej nowoczesnego lotnictwa i broni pancernej
• Polacy nie mogli sobie poradzić z działaniami na dwóch frontach
• ekonomiczne zacofanie kraju
• liczenie na pomoc sojuszników z zewnątrz
• brak rozeznania w możliwościach i sile niemieckiego lotnictwa

Bitwa nad Bzurą Wycofujące się z Wielkopolski i Kujaw armie “Pomorze” i “Poznań” złączyły się 9 września koło Płocka i Łęczycy. Na czele połączonych wojsk stanął generał Tadeusz Kutrzeba. Wojska rozpoczęły walki z armią niemiecką. Atak wojsk polskich zahamował działania Niemiec, którzy musieli zatrzymać swój marsz na stolicę. 11 września Polacy zajęli Łowicz. Bitwa nad Bzurą toczyła się nadal. Zakończyła się dopiero 22 września całkowitym rozbiciem armii “Pomorze” i “Poznań”. Tylko części żołnierzy udało się przedrzeć do Puszczy Kampinoskiej i zasilić jednostki broniące Warszawę.

Bitwa nad Wizną W 1939 roku w okolicy Wizny znajdował się jeden z punktów polskiej linii obronnej opartej o rzekę Narew. Punkt oporu Wizna tworzyła nieukończona linia fortyfikacji budowana od wiosny 1939 roku, ciągnąca się na przestrzeni kilku kilometrów. Bronić tego odcinka miała we wrześniu Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” pod dowództwem gen. Czesława Młota-Fijałkowskiego. Obrona Wizny rozegrała się w dniach 7-10 września 1939 roku w rejonie Wizny na północny wschód od Łomży. Punkt oporu w okolicach Wizny nazywany jest Polskimi Termopilami.

2. Tereny zajęte przez Niemców i Rosjan po klęsce kampanii wrześniowej W granice III Rzeszy wcielono Górny Śląsk, Pomorze, Wielkopolskę, woj. łódzkie, część województw: krakowskiego i warszawskiego. Władze Radzieckie wcieliły ziemie polskie do Białoruskiej i Ukraińskiej SRR. Tereny wcielone do Rzeszy podzielono na kilka okręgów administracyjnych. Były to Gdańsk-Prusy Zachodnie, Dolny Śląsk, Górny Śląsk i Okręg Warty. Obowiązywała tan administracja niemiecka.

Polityka okupantów wobec ludności na zajętych terenach Ludność polską pozbawiono prawa do ziemi i warsztatów pracy. Polityka III Rzeszy miała doprowadzić do zgermanizowania terenów. Planowano usunąć ludność polską. Rozpoczęto masowe wysiedlenia do Generalnego Gubernatorstwa, wywóz na przymusowe roboty do Rzeszy i Austrii. Zmuszano do podpisywania Niemieckiej Listy Narodowej, co zobowiązywało do służby wojskowej. Wprowadzono egzekucje publiczne: zakaz poruszania się nocą, stały nadzór w ciągu dnia. Doraźne sądy, łapanki, wywózki, rozstrzeliwania, osadzanie w więzieniach, wywóz do obozów koncentracyjnych. Rządy sprawowano przy pomocy policji i służb bezpieczeństwa Niemiec. Dzieci trafiały do rodzin zastępczych lub do młodzieżowej organizacji Hitlerjugend.

3. Walka cywilna Polskiego Państwa Podziemnego – celem walki było utrzymanie ducha walki w społeczeństwie polskim, przekonanie opinii publicznej państw obcych, że Polska nigdy się nie podda.

• metody: bojkot najeźdźcy (zakaz używania w urzędach i na ulicy języka niemieckiego, bojkotowanie tzw. prasy gadzinowej, nie uczestniczenie w imprezach organizowanych przez Niemców, nie utrzymywanie żadnych kontaktów z Niemcami.), stosowanie propagandy wizualnej (malowanie haseł i napisów na ścianach, rozrzucanie antyniemieckich ulotek, zdzieranie plakatów i ogłoszeń niemieckich), sabotaż w miejscach pracy (niszczenie maszyn i mało wydajna praca), tajne nauczanie

Walka zbrojna Polskiego Państwa Podziemnego -celem tej walki było przeciwstawienie się polityce okupanta, utworzenie armii podziemnej, która zada wrogowi straty -metody: prowadzenie akcji dywersyjnych na terytorium wroga w celu uszkodzenia jego urządzeń obronnych, linii komunikacyjnych, przeciwdziałanie eksterminacji ludności, sabotaż

• najważniejsze organizacje ZWZ-AK (Związek Walki Zbrojnej), BCh ( Bataliony Chłopskie), NSZ ( Narodowe Siły Zbrojne) , GL (Gwardia Ludowa) -najsławniejsze akcje zbrojne polskiego podziemia: ZO Związek Odwetu spalił pociągi III Rzeszy, wysadzenie torów wokół Warszawy, co odcięło na pewien okres węzeł komunikacyjny, zaatakowanie osadników niemieckich, rozbicie więzienia w Pińsku uwalniając więźniów, przeprowadzenie przez Szare Szeregi akcji pod Arsenałem –napad na karetkę w celu uratowania więźniów, uderzenie na niemieckie posterunki graniczne, napad na samochód bankowy, zlikwidowano agentów Gestapo, odkrycie miejsca produkcji rakiet

4. Okoliczności rządu polskiego na uchodźstwie -utworzenie polskich sił zbrojnych we Francji -powołanie ministrów i kierowanie pracami dyplomacji polskiej -decyzja o utworzeniu polskiego państwa podziemnego -kontakty z Polskim Państwem Podziemnym przy pośrednictwie Delegatów rządu londyńskiego na kraj -zbieranie informacji o sytuacji wewnętrznej a szczególnie o zbrodniach niemieckich, fabrykach zbrojeniowych i ruchach niemieckich wojsk celem przekazania informacji aliantom i światu.

Znaczenie układu Sikorski- Majski

• układ podpisany 30 lipca 1941 roku pomiędzy premierem Sikorskim, a ambasadorem ZSRR w Londynie Majskim
• na mocy układu przywrócono stosunki dyplomatyczne pomiędzy krajami
• zobowiązano się do współpracy z Niemcami
• wprowadzono amnestię dla więźniów obywateli polskich
• utworzona miała zostać Armia Polska w Związku Radzieckim

5. Powstanie w getcie warszawskim 19 kwietnia 1943 roku na wezwanie Żydowskiego Komitetu Narodowego (ŻKN) wybuchło zbrojne powstanie w getcie warszawskim. Była to próba zbrojnego powstrzymania podjętej przez Niemców ostatecznej likwidacji getta. Resztka pozostałych w getcie Żydów (około 70 tys. ludzi) miała być deportowana do obozów zagłady i uśmiercona. Przeciwko niemieckim oddziałom wkraczającym do getta, zbrojnie wystąpiły: Żydowska Organizacja Bojowa i Żydowski Związek Wojskowy. W sumie około 600 powstańców walczyło pod dowództwem komendanta Mordechaja Anielewicza. Niemcy zaangażowali około 5 tysięcy ludzi sił SS i policji, wspieranych przez czołgi i artylerię. Początkowo walki prowadzono na ulicach, wśród pożarów i ruin domów burzonych przez niemiecką artylerię. Przy zdobywaniu poszczególnych bunkrów Niemcy użyli bojowych gazów duszących. 8 maja padł po zaciętej obronie bunkier dowództwa powstania, polegli w nim komendant Anielewicz. Ostatecznie 16 maja walki ustały. Niemieckie oddziały tropiły jeszcze i bestialsko mordowały ukrywającą się w ruinach getta ludność.

Powstanie warszawskie Wybuchło 1 sierpnia 1944r i trwało do 2 października 1944r. W wyniku klęsk powstańców Warszawa została niemal doszczętnie zburzona przez Niemców. Dowódcą został pułkownik Antoni Chruściel. AK rozpoczęła walkę o 17.00 „Godzina W”. Walki na ulicach Warszawy toczyły się 63 dni. W pierwszych dniach sierpnia zdobyli część Śródmieścia z Powiślem, Stare Miasto, Żoliborz, Mokotów i cz. Ochoty. Do walki włączyła się ludność cywilna i harcerze z Szarych Szeregów. Ofensywa radziecka 10 września dotarła do prawego brzegu Wisły i zatrzymała się. Alianci zachodni podjęli akcję rzutów lotniczych z pomocą dla powstańców. Część ładunku trafiła w ręce Niemców. Niemcy szybko zgromadzili dodatkowe oddziały i mimo walecznej postawy AK, mieszkańców miasta i harcerzy z Szarych Szeregów, powstanie skapitulowało 2 października. Straty wśród ludności cywilnej Warszawy były ogromne 180tys. Zabitych. Pozostali musieli opuścić miasto, inni wysłani do obozów pracy w Niemczech lub na terenie Gen. Gubernatorstwa. Niemcy podjęli decyzję całkowitego zniszczenia Warszawy.