Na świecie żyją różni ludzie. Każdy ma inną historię, inne przeżycia. Każdy z nas jest inny. Lecz jedno jest pewne, że każdy z nas może nie tylko pięknie umierać, ale także pięknie żyć. Bohater „Kamieni na szaniec” Jan Bytnar, którego przyjaciele nazywali Rudym w pełni potwierdza, iż można pięknie żyć. Jako młody człowiek on już miał swoje zdanie, swoje marzenia. Miał ciężkie dzieciństwo, jednak doskonale odnalazł się w pełnym przemocy świecie. Musiał szybko dorosnąć. Zmusiły go do tego wydarzenia jakie miały miejsce w jego ojczyźnie. Otaczające go zło nie wywarło negatywnego wpływu na jego charakter. Było zdolny do poświęceń. Całym sercem walczył o to, aby mógł normalnie żyć. Walczył o wolną Polskę. Rudy był odporny na ból. Dowiódł tego w organizacji „Wawer” i w Armii Krajowej. Musiał zabijać i ranić innych, jednak nie zmieniał się, był sobą. Był młodym, odważnym młodzieńcem. Zmarł zamęczony przez Gestapo. Tortury nie zmusiły go do mówienia, nie wydał swoich kolegów, swoich przyjaciół, dla których byłby gotowy „skoczyć w ogień”. Bohaterska śmierć przyniosła koncentrację wszystkich wspaniałych cech jego charakteru. Można więc bez wahania powiedzieć, że Jan Bytnar- Rudy żył pięknie i umarł pięknie. Moim zdaniem można pięknie żyć, świadczyć za życia, że jest się dobrym człowiekiem, jednak można także pięknie zginąć. Zapaść w pamięci swoich rodaków na wieki, być wzorem dla innych. Rudy, bohater powieści jest wzorem dla młodych, szukających przygód ludzi.Żyjemy po to aby coś udowodnić, coś osiągnąć. Chcemy aby inni dobrze nas zapamiętali. Mamy wokół siebie także wielu ludzi, którzy chcą żyć pięknie, ale i pięknie zginąć. Zostać w pamięci innych na zawsze.