Nie łatwo wyróżnić w życiu człowieka uczucie mocniejsze i ważniejsze niż miłość .Odgrywa ona istotną rolę w jego egzystencji. Jednak miłość to uczucie łączące nie tylko kobietę i mężczyznę , męża i żonę, rodziców i dziecko, ale także szczególna więź z ojczyzną i Bogiem. Dlatego rozważając problem roli miłości w życiu człowieka, wykorzystam utwory literackie z różnych epok historycznoliterackich, które często ów motyw uczyniły najważniejszym. Aby zrozumieć istotę miłości, należy sięgnąć do księgi nad księgami, bo tak często nazywana jest Biblia. Właśnie w niej znajdują się listy świętego Pawła, a wśród nich „Hymn o miłości” , który jest przytaczany przez kościół katolicki jako pierwsze czytanie podczas obrzędu małżeństwa.

W Hymnie dominuje przekonanie, iż miłość przewyższa wszystkie wartości, nawet takie jak dar mówienia językiem ludzi i aniołów, przemawianie pod natchnieniem Bożym, tak wiedza i wiara. Autor podkreśla, że żadna nie ujawni swej prawdziwej potęgi póki nie zostanie podparta miłością szczerą , wielką i prawdziwą, ponieważ tylko taka miłość pochodzi od Boga. Posługując się personifikacją, twórca wylicza najważniejsze przymioty miłości. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest, nie unosi się pychą, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieje. Dzięki temu rozumiemy, jakim uczuciem powinniśmy obdarzyć bliskich. Musi być ono szczere, trwałe, ufne, aby było okazywane na chwałę Bożą. I chociaż wszystko co istnieje na świecie przemija, św. Paweł zapewnia ,że Miłość nigdy nie ustaje . Towarzyszyć będzie człowiekowi nawet po śmierci, gdyż płynie ona od Boga. A ten, który nie pozna tego uczucia, według apostoła będzie bez wartości: niczym cymbał brzmiący, lub miedź brzęcząca. Miłość to przede wszystkim uczucie łączące dwoje ludzi. Czy zawsze jest szczęśliwe? Johann Wolfgang Goethe w swojej powieści epistolarnej pytał: : „ Takiej miłości każdy młodzian czeka. Tak być kochana chce każda dziewczyna. Czemuż w najświętszym z popędów człowieka tkwi straszliwego cierpienia przyczyna?” Najlepiej zilustruje odpowiedz na to pytanie historia bohaterów powieści Bolesław Prusa pt. Lalka. Znajdujemy tam Stanisława Wokulskiego, bogatego kupca, oraz Izabelę Łęcką- piękną arystokratkę, w której się zadurzył. Uczucie to przedziwne , gdyż Wokulski, jako reprezentant epoki przejściowej , działa w dwojaki sposób. Jego serce obdarza kobietę miłością w pełni romantyczną, jednak umysł preferuje pozytywistyczne działania. Gdy zobaczył ją po raz pierwszy w teatrze, uczucie opanowało go w zupełności. Rozmyślał, w jaki sposób może zdobyć taką kobietę. Wydawało mu się to możliwe jedynie dzięki zgromadzeniu ogromnego majątku. W ten sposób chciał zwrócić uwagę Izabeli na siebie. Dzięki pozytywistycznemu myśleniu i pracy udało mu się osiągnąć swój cel. Stał się jednym z najbogatszych kupców w Warszawie. W krótkim czasie pomnożył kapitał, ma który pracowały pokolenia. Minclów, rozbudował sklep i założył spółkę do handlu ze Wschodem. Mógł imponować jako przedsiębiorca i człowiek kreatywny, ale też z troska pochylający się nad biednymi i bezdomnymi. Rzeczywiście, mógł imponować bo wiedzieli o nim niemal wszyscy Warszawiacy, ale nie zaimponował Izabeli. Kochał całym sercem Izabelę, gotów był spełnić każde jej życzenie, ale wciąż napotykał na opór i oziębłość z jej strony. Miłości nauczył się od Mickiewicza. To jego poezję namiętnie czytał i w marzeniach kreował idealny wizerunek kobiety- partnerki , anioła. Gdy poznał tę jedyną, był gotów na każde szaleństwo. Zresztą , tak wiele jej zawdzięczał. Osiągnął przecież sukces w życiu zawodowym. Szczera miłość do arystokratki dała mu możliwość realizowania marzeń, a także podniesienia swego życia na wyższy poziom.