[b]Temat pracy: Jak być patriotą XXI wieku? Forma pracy: Esej[/b]

    Na wstępie, warto zastanowić się, kim jest patriota. To człowiek pracujący dla dobra ojczyzny i miłujący ją. Gotowy do ofiar, dla swojego kraju i nie szanujący wyłącznie 

jego, lecz również inne ziemie. Współcześnie można odnieść wrażenie, że termin patriotyzmu uległ zniekształceniu. Warto zwrócić uwagę na pojęcie „synczyzny”, stworzone przez Witolda Gombrowicza. Oznacza ono przeciwstawienie wszystkiemu, co niedojrzałe i młodzieńcze, dążące ku przyszłości, ludziom, którzy żyją pamięcią. Mówię o tym, ponieważ w XXI wieku, konspekt patriotyzmu, pojmowany jest w dwóch, przeciwnych kierunkach. Część społeczeństwa uważa, że jest to kultywowanie tradycji, pamięć o ważnych wydarzeniach historycznych, ale przede wszystkim ochrona, tego, co było wcześniej. Dla innych jest dążeniem do zmian, dla dobra swoich potomków, oraz dbaniem o wspólną przyszłość. Jak zatem być patriotą w dzisiejszych czasach? Pomimo uprzedzeń, nie jest to trudna postawa. Mamy za sobą właśnie wybory parlamentarne. Statystyki wykazują, iż frekwencja w Polsce wyniosła około pięćdziesięciu procent. Co z pozostałymi osobami? To my decydujemy o tym, kto zarządzać będzie sprawami państwa. Można, więc uznać, że wyborców charakteryzuje patriotyzm. Kolejną możliwością udowodnienia więzi z ojczyzną, jest niewątpliwie obchodzenie świąt narodowych. Nawiązując do tego tematu, pragnę zauważyć, iż zbliża się właśnie dziewięćdziesiąta trzecia rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę. Chociaż od tego wydarzenia minęły już 93 lata, to, co roku święto 11 listopada, obchodzi się uroczyście. W szkołach organizowane są apele. Obywatele wywieszają przed oknami flagę Polski. Nawiązując do edukacji, warto zauważyć, iż w każdej placówce szkolnej, znajdują się symbole narodowe. Na ważnych uroczystościach, z godną i dumną postawą, śpiewany jest hymn państwowy. Istnieją także wolontariaty, charytatywnie działające na rzecz określonych fundacji. Przyłączając się do takich grup społecznych, uczniowie wykazują przywiązanie do rodaków. Mianowicie pomagają rówieśnikom z domów dziecka, wspomagają bezdomnych i poszkodowanych na skutek klęsk żywiołowych, czy też chorych. Pomoc ta płynie przecież z dobrych chęci, z głębi serca. Nie robią tego dla zysków majątkowych. Często słyszymy o zbiórkach charytatywnych, koncertach, czy imprezach organizowanych przez poszczególne fundacje. Jeśli chodzi o poświęcenie dla dobra ogółu, to należy wspomnieć o ekologii. Rozwijana jest w naszym kraju selekcja odpadów. Na osiedlach powstaje więcej pojemników do ich segregacji, jak i również tych, na odchody zwierząt. Świadczy to, o tym, że każdy z nas może przyjąć postawę patrioty. Nie tylko osoba starsza, doskonale znająca definicję tego słowa, ale też dzieci i młodzież. Dbając o środowisko naturalne, oszczędzając wodę i energię elektryczną, również mamy wpływ na rozwój kraju. Mogłabym nadmienić tutaj o internacjonalizmie, charakteryzującym polską politykę. O współpracy z innymi narodami i wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Jednak ważne jest to, co my obecnie, jako poszczególne jednostki ludzkie, możemy zrobić dla narodu. Wiele lat temu w polskich mediach wykreowany został pogląd:, „Bo u nas w Polsce, bo my, Polacy”. Przykładem mogą być pomówienia na temat polskich dróg, cen żywności, czy paliwa. Media wpoiły ludziom stereotypy, od których warto odbiegać. Dążąc do poprawy, tego, co niekorzystne i kształtując w sobie konstruktywną krytykę, której środki masowego przekazu nie praktykują, wykazujemy się właśnie patriotyzmem. Tak samo, jak wybierając polskie produkty, dbamy o gospodarkę. Na poziomie przeciętnego „zjadacza chleba”, jesteśmy w stanie przyczynić się do rozwoju strefy ekonomicznej państwa. Patriotyzm oznacza, nie tylko styl życia, ale i myślenia. Często nie zdajemy sobie sprawy, z tego, że, na co dzień możemy kształtować w sobie tę postawę. Przecież to takie proste. Każdy z nas jest odpowiedzialny za dobro ojczyzny. To my, obywatele, odpowiadamy za powstanie synczyzny i powinniśmy ją niwelować. Mam nadzieję, że tymi słowami udowodniłam, iż nie tylko politycy, urzędnicy i pracownicy administracyjni, decydują o losach narodu. Jako państwo demokratyczne, to do nas, mieszkańców należy dbałość o kulturę, historię, przyszłość i interesy kraju, ale także o zwykłą, egzystencjalną codzienność. Myślę, iż umotywowałam w mojej pracy sposób, w jaki możemy wykazać się miłością do ziemi rodzinnej.

Autor: Sonia Rutkowska 16lat