Termin „sprawa polska” na przestrzeni ostatnich dwustu lat wielokrotnie pojawiał się w międzynarodowej polityce. W czasie I wojny światowej Polacy domagali się uznania własnego państwa, a w Wersalu oficjalnie uznano istnienie Rzeczypospolitej. W czasie II wojny światowej żadne już państwo nie poddawało w wątpliwość bytu państwa polskiego, jednak znów pojawiła się „sprawa polska”. Tym razem chodziło o kształt powojennych granic i zaspokojenie roszczeń terytorialnych i politycznych największego sojusznika Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej – Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. To właśnie od polityki prowadzonej przez Józefa Stalina w największym stopniu uzależniona była wizja i kształt powojennej Polski.