Parę lat temu będąc w bibliotece szkolnej wpadła mi w ręce książka pt. „Mały Książę”. Zainteresował mnie tytuł, bez zastanowienia wypożyczyłam ją. Jeszcze tego samego dnia zaczęłam ją czytać. Na samym początku przekonałam się iż nie będzie to kolejna baśń o pięknych księżniczkach i królewiczach, lecz książka o cennych wartościach życiowych. Już wtedy urzekła mnie postać głównego bohatera a mianowicie Małego Księcia. Ostatnio na języku polskim omawialiśmy tą lekturę, co pozwoliło mi na głębsze poznanie i zaprzyjaźnienie się z bohaterem książki. Autor przedstawił go jako chłopca o bardzo sympatycznym wyrazie twarzy, blond włosach i niebiesko- czerwonej szacie. Mały Książę był dzieckiem. Mieszkał na swojej małej planecie, opiekował się nią bardzo starannie. Kochał oglądać zachody słońca. Nie rezygnował z zadanego pytania, musiał otrzymać odpowiedź, chodź sam na wiele nie odpowiadał. Pewnego dnia na jego asteroidzie zaczęło coś wyrastać z ziemi. Najpierw myślał, że to nowy gatunek baobabu, lecz przestał rosnąć. „mały Książę(…) czuł w głębi duszy że wyłoni się z niego jakieś cudowne zjawisko.” Miał rację z pęka rozwinął się piękny kwiat: Róża. Była przepiękna, został nią oczarowany. Opiekował się nią, podlewał, ochraniał kloszem przed chłodem. Lecz Róża była niewdzięczna.” Niczego nie zdołałem wówczas pojąć! Powinienem był ocenić ją według czynów..”. Postanowił ruszyć w podróż. Pożegnał się z Różą i…odszedł. Mały Książę bardzo krytykował dorosłych ludzi, a podczas podróży stwierdził, że są bardzo dziwni, kochają liczby i mają za mało czasu na przyjaźń. Wylądował na Ziemi. Gdy wszedł do ogrodu zobaczył setki róż i zwątpił, ponieważ Róża zapewniała go że jest jedyna…Rozmowa z lisem uświadomiła mu, że „jest odpowiedzialny za to co oswoił”, że kocha Różę, że to ona jest ta wyjątkowa, bo to on ja podlewał, on się nią opiekował. Zwrócił się do róż, które były w ogrodzie:” Jesteście piękne lecz puste(…) Ale jedynie ona jest ważniejsza od was wszystkich, ponieważ ja ją podlewałem(…) Bo to moje Róża”. Mały Książe podczas podróży strasznie zmienił się pod względem psychicznym i wiele się nauczył. Zaczął obwiniać się za małostkowość. Zrozumiał że Róża go potrzebuje, bo jest bardzo słaba i delikatna. Dopiero po rozłące zauważył jak bardzo kocha Różę, dowiedział się, że” najlepiej patrzeć sercem, bo to co ważne jest niewidoczne dla oczu”. Mały Książę jest postacią wartościową, inteligentną . Przedstawia przemianę umysłową dziecka w rozsądnego i mądrego człowieka. Ta książka wiele nas uczy, abyśmy jako dorośli nie zapominali, że byliśmy kiedyś dziećmi. Musimy się starać nie dać się wciągnąć w świat liczb i znaleźć czas na rozmowę z przyjacielem.