Wiersz pt. „Żołnierze z Westerplatte” powstał po rozpoczęciu II wojny światowej. Opowiada o żołnierzach, którzy bronili Westerplatte przed Niemcami. Charakter legendy nadaje mu pierwszy i drugi wers czwartej zwrotki – „I ci, co mają dobry wzrok i słuch, słyszeli pono”. Słowo „pono” oznacza tu, że mogło się tak zdarzyć, ale mogło to też nie mieć miejsca. Tak samo w legendzie – część jest prawdą, a część nie. Podmiot liryczny w tym wierszu wyraził szacunek dla żołnierzy. Bo pomimo, że było piękne lato– oni rzucili wszystko, by pójść walczyć