Jednym z głównych tematów powieści okresu dwudziestolecia międzywojnenego,był proces awansu zubożałej szlachty do środowiska inteligenckiego. Problematykę tę podjeła Zogia Nałkowska w książce pt. “Granica” na przykładzie Zenona Ziembiewicza- młodego oraz ambitnego mezczyzny. Na podstawie przytoczonych fragmentów dokonam charakterystyki głównego bohatera, uwzględniając przy tym proces przemiany wewnętrznej,która dokonała się w jego postawie.

Zenon ziembiewicz był pilnym uczniem, pochodzącym z Wracał do domu na swięta oraz wakacje. Jednakże za każdym razem gdy odwiedzał rodzinne strony stawał się inny, coraz bardziej obcy, nie interesujący się życiem codziennym swoich rodziców. Uważał ,że jego młodość nie jest łatwa,od dzieciństwa dostrzegał liczne romanse ojca i sposob w jaki matka toleruje to,przyjmując jako coś naturalnego. Męzczyzna będąc w otoczeniu innych stawał się osobą wesołą,dowcipną.słowa z fragmentu 3 “raptownie,niby nagle sobie o tym przypominając,zapinał lub odpinał guzik. marynarki,podnosił ramiona,przerzucał na głowie kapelusz w przód i w tył..” świadczą o zdenerwowaniu,niepewności wobec swiata i samego siebie, co potrafiła dostrzec Elżbieta.Bardzo zalezało mu na opinii innych,chciał sprawić by ludzie zmienili sposob w jaki go postrzegają, udając poprzez to kogoś kim nie jest. Sądzę ,że łatwiej było mu udawać,aby dopasować się ,spodobać towarzystwu.

Doskonale wie,iż ojciec zdradza Joanne z wiejskimi dziewczętami,obiecuje sobie ,że ucieknie od tego wszystkiego,a jednak szybko zapomina od czego chciał się uwolnić i powtarza schemat Boleborzański, co świadczy o tym,ze jest postacia o słabym charakterze. Nałkowska pokazuje czytelnikowi ,iż człowiek poprzez determinizm nie potrafi wyplątać się z własnych namiętności i pozbyć sie systemów w ,których został wychowany co idealnym przyładem jest Jego romans z Justyną Bogutówną.. Zenon ma świadomośc ,że krzywdzi żonę jak Walerian.Ale czy główny bohater kochał Biecką? Ciężko jest nam odpowiedzieć na to pytanie ze wzgledu na to ,iż męzczyzna był osobą skrytą. Pasowała ona do Jego wizerunku,sposobu życia,kariery,a także posiadał świadomość tego ,iż będzie ona potrafiła zachowywać się w towarzystwie, wspierać go, i przede wszystkim żyć, zachowywać się dyskretnie.

Postac potrafi czuć sie zaskoczona własną postawą,przyglądać sie sobie ,z zewnątrz" dostrzegajac cechy złe ,ale jednoczesnie szybko uruchomić system usprawiedliwienia dla kazdej słabości,przesuwając granice moralnej oceny, co ponownym przykładem jest romans z jJustyną jako swoista nagroda za kilkumiesięczną wstrzemięzliwość.

Nałkowska w swojej powieści sądze ,iż chciała podkreślic ,,ze Zenon Ziembiewicz nie jest złym człowiekiem, i jak każdy ma świadomość istnienia dobra i zła. Postać tą, można nazwać tragiczną nie tylko ze względu na to ,że popełnia samobójstwo,ale również dlatego ,ze traci szacunek u ludzi,nie ma autentycznej władzy,krzywi Elżbiete i Justynę, a jedną z nich doprowadza do szaleństwa i utraty dziecka. Chciałabym dodać ,iż nasuwa mi się pewien wniosek ,że nasze wyobrazenie o sobie i prawda o tym jacy jesteśmy jest diamentralnie rózna. Tak inna, ze udajemy przed sobą,aby się dowartościować,stac się bliższym osobie ,którą sobie wymyślilismy.