Film, tak jak i książka, pokazuje prawdziwe oblicze narodu polskiego, który bardzo dużo mówi, ale z reguły nie jest gotowy do działań. Reżyser mógł tę sztukę rozszerzyć i uczynić bardziej barwną i bogatą, ale poszedł w zupełnie innym kierunku. Rzeczywistość obecną w dramacie uczynił namacalną i konkretną. W filmie dialogi zostały skrócone do minimum, bohaterom częściej towarzyszyła muzyka. Atmosfera panująca w chacie, stworzona przez aktorów doskonale przedstawiała różnice społeczne między chłopami a inteligencją. Dyskusje między stanami o sztuce i polityce mają wyjątkowy charakter zarówno w filmie jak i utworze. Forma wypowiedzi została zachowana, bohaterowie mówili wierszem. Rola odgrywana przez widma nie spełniła wymagań. Widma w adaptacji nie były tak wyraźnie jak w dramacie, nie wywoływały skrajnych emocji. Na przykład postać Wernyhory która w Weselu Wyspiańskiego pełni charakterystyczną rolę w filmie nie zrobiła większego wrażenia na widzu. Wykreowany przez Wyspiańskiego na potężnego, mrożącego krew w żyłach jeźdźca został przez Wajdę zdegradowany do ponurej, szarej postaci, która zamiast imponować przypominała strach na wróble Bohater sprawia wrażenia podstarzałego człowieka w którym nie ma nic nadzwyczajnego. Zjawy nie do końca spełniający oczekiwania widzów. Chochoł obdarzony został głosem Czesława Niemena, który śpiewając dokonał pewnej nadinterpretacji tekstu wynosząc się lamentem i zbędnymi emocjami. Kolejne postacie fantastyczne nie wzbudzały zaciekawienia. Kolejność wydarzeń w ekranizacji nie odpowiada kolejności zdarzeń w utworze. Akcja rozpoczyna się na Rynku w Krakowie a według dramatu powinna rozpocząć się w domu Tetmajerów. Reżyser w filmie zachował postać i kształt, zmienił gesty i ruchy, które wyrażają coś innego.W pierwszym akcie dramatu najdokładniej przedstawiona jest ówczesna sytuacja społeczeństwa polskiego: jej podział, problemy i relację pomiędzy chłopami, a inteligencją. Zabawa weselna jest symbolem chwilowego, pozornego zbratania się dwóch klas społecznych. W filmie jest to bardzo mocno zaakcentowane. W akcie drugim najważniejsze jest pojawienie się osób dramatu. Symboliczne postacie zjaw są różnie interpretowane. Jednak w filmie są one przedstawione głównie jako drugie oblicze bohaterów.W akcie trzecim dodano do scenariusza sceny, które nie występują w dramacie Wyspiańskiego. Sceny nadają adaptacji atmosferę uśpienia, mają charakter symboliczny. Mianowicie przedstawione zostały krajobrazy wsi jesienią. Obraz inteligencji w filmie jest odzwierciedleniem inteligentów z Wesela Wyspiańskiego. Bierność i brak zainteresowania podkreśla m.in lekceważący akcent Staszewskiego w rozmowie Czepca z Dziennikarzem. Chłopi natomiast przedstawieni są w nieco innym świetle. Została także ukazana druga strona medalu czyli skłonność do wypitki, kłótliwość, zadzierżystość, awanturniczość i gwałtowność chłopa . Postać Gospodarza w filmie nie przypomina wyglądem sylwetki z obrazu Matejki i nie wzbudza większych emocji, tak jak w utworze. Kolejna scena której nie ma w dramacie to moment kiedy bohaterowie przejeżdżają przez granicę rosyjsko-austryjacką. Poprzez dodanie tej sceny reżyser podkreślił sytuację historyczną kraju, kiedy Polska była pozbawiona wolności. Jest to również aluzja do czasów, kiedy film był realizowany. Wajda nie uciekł również od ukazania specyficznych cech Polaków, zrobił to dokładnie w taki sam sposób jak Wyspiański. Najpierw szczęśliwi, potem pijani, zaangażowani w rozmowy o polityce. Symbolika w utworze stanowi jego nieodłączny element. W adaptacji nie odgrywa tak istotnej roli. W obu dziełach obecny jest motyw impresjonistyczny i realizm. Podsumowując adaptacja Wesela Wajdy jest przykładem doskonałej interpretacji literatury. Reżyserowi udało się stworzyć wspaniałe dzieło, bez scenicznego podziału, nie naruszając jego struktury. “Wesele” Andrzeja Wajdy pogłębia wiedzę historyczną, filozoficzną i literacką.Oglądając film, można zauważyć liczne przykłady polskich dzieł sztuki. Pojawiają się w nim fragmenty utworów Chopina, hejnał z wierzy Mariackiej, piosenki popularne w tamtych czasach oraz muzyka ludowa. W filmie bardzo przemyślane skróty dialogowe, dodanie nowych scen, połączenie niektórych i zmiany kolejności, dobrane kostiumy, muzyka, montaż i dekorację oraz dynamiczną gra aktorską sprawiają, ze widz staje się uczestnikiem wesela i przenosi się w tamte czasy. Wszystkie zmiany przeprowadzone przez Wajdę są przemyślane, pomysłowe i można powiedzieć, że w niektórych momentach konieczne. Adaptacja nie tylko przybliża nam sztukę Wyspiańskiego, ale także skłania do refleksji nad nami i naszą ojczyzną.