Cezary Baryka to główny bohater powieści Stefana Żeromskiego „Przedwiośnie”. Czytelnik zapoznaje się z historią rodziców Cezarego, a następnie śledzi dzieje jego dzieciństwa i proces wchodzenia w dojrzałość. Ten młody człowiek w obliczu zmiennych prądów historii walczy o ukształtowanie własnej tożsamości. O wyglądzie Cezarego czytelnik dowiaduje się z powieści niewiele. Wiadomo, że bohater jest młodym przystojnym mężczyzną, dosyć barczystym. Podczas jego rozmowy z Laurą pojawia się wzmianka, że ma kręcone włosy. Baryka, urodzony i wychowany w Baku zaczyna swoją życiową karierę jako młody buntownik. Kiedy tylko ojciec po wybuchu I wojny światowej zostaje wezwany na front, nastoletni chłopiec od razu postanawia pokazać, na co go stać. Szybko zostaje wyrzucony ze szkoły, a następnie daje się zwieść porywającej, bolszewickiej agitacji. Wykazuje się przy tym skrajną głupotą i naiwnością. Nieustannie wygłasza matce wykłady o dobrodziejstwie rewolucji. Cezary oddaje bolszewikom wszystkie zakopane w piwnicy oszczędności. Nie dostrzega również poświęcenia własnej matki, która cudem zdobywa dla niego żywność. Dopiero po jej śmierci Cezary zaczyna zastanawiać się nad własną postawą.