“To są Panie Rzecki, nadzwyczajni lokatorowie!.. Oni jedni nigdy nie robią mi zawodu”. Są to słowa podsumowujące fragment “Lalki” Bolesława Prusa. Tekst ten opisuje młodych ludzi, którzy mieszkają w kamienicy. Budynek ten przejął Stanisław Wokulski wykupując go od Tomasza Łęckiego. Narratorem jest Ignacy Rzecki, autor “Pamiętnika starego subiekta”. Czasowniki “wyszliśmy”, “zatrzymaliśmy się” świadczą i subiektywiźmie wypowiedzi. Osoba opisująca sytuację szanuje studentów a swojego rozmówcę uważa za oryginała. Mieszkanie jest obskurne, brudne i zaniedbane. Do wyposażenia należały trzy łóżka, stół i półki z książkami. Chaos świadczył o tym, że nie przykładali oni uwagę do estetyki. “Młody człowiek z czarnym zarostem i w studenckim mundurku”. Jest to mowa o trzecim studencie, którego imienia nie znamy. Pochodził z inteligentej rodziny, jego ojciec był zdolnym lekarzem. Chłopak żyje w nędzy, nie płaci czynszu mimo udzielania korepetycji. Nie starcza mu pieniędzy na utrzymanie kamienicy oraz samego siebie. Zachowanie wobec Rządcy i Rzeckiego świadczy o złym wychowaniu. Jest wybuchowy, buntuje się przeciwko niesprawiedliwości społecznej oraz lekceważy i nie szanuje osób starszych. Sądzę, że studenci są negatywnymi i aroganckimi postaciami i nie powinno się naśladować takiego zawochania.