Kreując postać głównego bohatera - Konrada Wallenroda, Adam Mickiewicz czerpał inspirację z istniejącego już wzorca, określanego mianem bohatera bajronicznego, od nazwiska angielskiego poety George’a Byrona. Poeta w swoich powieściach poetyckich, a zwłaszcza w najbardziej znanej “Giaurze” wykreował główną postać na człowieka tajemniczego, skłóconego z otaczającym go światem, samotnie stawiającego czoło obowiązującym powszechnie normom prawnym i etycznym, wewnętrznie rozdartego, a na koniec popadającego w obłęd i popełniającego samobójstwo. Wszystkie te wymienione cechy posiada również Konrad Wallenrod.

• tajemniczość - przez długi czas rozwijania się akcji, nie wiemy kim tak naprawdę jest główny bohater, nie wiemy jak się w rzeczywistości nazywa ani skąd pochodzi, a o wielu wydarzeniach z jego życia w ogóle się nie dowiadujemy.
• skłócenie z otaczającym bohatera światem - Konrad nie chce i nie potrafi zaakceptować ani zrozumieć praw i norm świata.
• samotna walka z otaczającą go rzeczywistością i z samym sobą.
• osamotnienie i brak akceptacji ze strony otoczenia - jest to wynik podjęcia samotnej walki z potężnym Zakonem.
• działanie motywowane wysokimi pobudkami (miłością albo nienawiścią) - działanie Konrada wynika z wewnętrznego nakazu walki za ojczyznę, którą stawia ponad szczęście osobiste.
• rozdarcie wewnętrzne - wynika ze świadomego popełnienia ciężkich zbrodni i głębokiego przekonania, że jest to jedyny sposób działania. Konrad wie, że swoimi decyzjami i działaniami wyrządza wiele zła, krzywdząc ludzi, którzy go kochają, jak Aldona, lub którzy mu bezgranicznie ufają, jak rycerze zakonni, których wysyła na pewną śmierć.
• obłęd - następstwo wewnętrznej walki, jaką do lat toczy z samym sobą bohater.
• śmierć - staje się uwolnieniem od bezmiaru cierpień, jakich Konrad doznawał przez ostatnie lata swojego życia.

Przy wymienionych podobieństwach w obu typach bohaterów, nie wolno zapomnieć o podstawowej różnicy między bohaterem wallenrodycznym a bohaterem bajronicznym. Bohater wallenrodyczny jest bowiem typową dla polskiego romantyzmu odmianą bohatera bajronicznego, od którego odróżniać go będzie motywacja podjętych działań.