„Lalka" to powieść realistyczna, obrazująca życie w Warszawie pod koniec XIX wieku. Bolesław Prus okazuje się bacznym obserwatorem - opisuje miasto z niezwykłą dbałością o realia i szczegóły. Pozostając wiernym topografii i nazwom geograficznym, umieszcza w powieści Łazienki, Krakowskie Przedmieście, Powiśle, Nalewki. Pilnuje też zgodności podawanych dat: wydarzenia takie jak kwesta w Łazienkach czy spektakl teatralny naprawdę miały miejsce, zaś ich opisy są zgodne z informacjami zamieszczonymi w ówczesnej prasie. Na szczegóły pisarz zwraca uwagę także opisując przedmioty i stroje, zwłaszcza zaś kreacje panny Łęckiej. Obraz miasta wzbogacony jest też przez nagromadzenie rozmaitych epizodów.

W sposób realistyczny są przedstawione również bohaterowie: Wokulski, Izabela czy Rzecki to postaci wielopłaszczyznowe, indywidualności. Postępują w zależności od swego temperamentu, woli, zdolności. Są ukazani w żywy i plastyczny, a tym samym przekonujący sposób. Świadczy to o kunszcie Bolesława Prusa.