Kordian jest tytułowym bohaterem dramatu Juliusza Słowackiego. Przez wielu polskich pisarzy romantycznych był stawiany za wzorzec idealnych postaci. Przechodzi on proces zmian, dojrzewa, jest postacią dynamiczną. Kordiana poznajemy w pierwszym akcie, kiedy bohater ma 15 lat. Jest niesłychanie wrażliwy, ma melancholijne usposobienie. Refleksja nad samobójstwem innego młodzieńca zmusza go do poszukiwania sensu własnego życia. Kordian jest ciągle zamyślony i smutny, przeżywa rozterki miłosne. Przez wiernośc nieszczęśliwej miłości i marzenia o udziale w wojnie pragnie nadać sens swojemu istnieniu. Jego działanie jest jednak paraliżowane przez wybujałą wyobraźnię, pesymizm i skłonność do nostalgii. Dopiero po nieudanej próbie samobójczej staje się innym człowiekiem. Kordian wyrusza w podróż typową dla romantycznego bohatera. Co krok przeżywa kolejne rozczarowania, a jego chłopięce ideały, w które wierzył, ulatują w niepamięć. W Londynie przekonuje się, że pieniądze są w stanie zapewnić zaszczyty i chronić przed prawem. We Włoszech stwierdził, że miłość jest na sprzedaż, jest ułudą i fałszem. W Watykanie przekonał się, że papiestwo potępia dążenia Polski do niepodległości, zaleca posłuszeństwo wobec cara. Bohater uświadomił sobie, że to pieniądz rządzi światem. Na szczycie Mont Blac próbuje uporządkować rzeczywistość, onaleźć w niej harmonię. Monolog na Mont Blac jest splotem zniechęcenia, entuzjazmu, rozpaczy i nadziei odnoszących się do natury oraz przestrzeni duch. Odnajduje wizję Polski ponoszącej klęskę, ale ratującej swym upadkiem ludy. Kordian staję się patriotą, buntownikiem, wojownikiem o wolność swojego narodu. Dorasta, co objawia się m.in. zdolnością do podejmowania ważnych decyzji. Postanawia sam, na własną rękę, zabić cara, a na dodatek jest gotów poniesc konsekwencje swojego czynu. Wysiłek bohatera kończy się jednak klęską, ponieważ nękany rozterkami gubi swój cel, wyobraźnia nie pozwala mu działać. Jest rozdarty między pragnieniem dokonania czynu a swoimi słabościami, z których początkowo nie zdaje sobie sprawy, bo kiery się sercem. Kiedy Kordian zostaje skazany na śmierć, poznajemy go jako człowieka honoru- nie błaga o litość oraz nie próbuje wyprzeć się odpowiedzialności. Działanie w pojedynkę charakteryzujące owego młodzieńca jest typowe dla romantycznych bohaterów. Analizując losy Kordiana możemy stwierdzić, iż z całą pewnością miał on dobre intencje w stosunku do zmiany losów swojej ojczyzny, a mianowicie do ich polepszenia. Nie pokrywały się one jednak z jego możliwościami. Co za tym idzie- młody, pełen zapału i odwagi chłopak nie był w stanie zrealizować swoich planów.