Lalka" jest to powieść autorstwa Bolesława Prusa. Wydawana była na łamach „Kuriera Codziennego" w latach 1887-1889. Powieść ta została uznana za najwybitniejsze dzieło polskiego realizmu. „Lalka" jest powieścią realistyczną z wielu względów. Świadczy o tym jej budowa, opis konkretnych przypadków, głęboka analiza postępowania i biografii bohaterów. Pragnę bliżej przedstawić argumenty świadczące o tym, że „Lalka" została uznana za powieść realistyczną. Przede wszystkim „Lalka" ma jasno określony czas i miejsce akcji. Akcja powieści toczy się na przestrzeni 1878 i 1879 roku. Jednakże w powieści zawarte są także wspomnienia, które sięgają wcześniejszych lat. Widoczne jest to bardzo wyraźnie w pamiętniku starego subiekta. Odnoszą się one do wojny napoleońskiej oraz wydarzeń związanych z Wiosną Ludów. Jeśli chodzi o miejsce akcji to głównym, bardzo szczegółowo opisanym miastem jest Warszawa. Autor przywiązuje ogromną wagę do opisów miejsc. To także cecha powieści realistycznej. W powieści znajduje się opis dokładnej mapy Warszawy, zawiera on nazwy ulic, charakterystyczne elementy otaczającego świata. Prus z ogromną precyzją opisuje wszystkie miejsca, czyniąc powieść bardziej realną i prawdziwą dla czytelnika. Zagłębiając się w opis Warszawy czy Paryża czujemy się obecni na tej ulicy, przy tym konkretnym budynku. Prus ukazuje także różne oblicza tych miast. Autor opisuje miasto oczami mieszczanina, arystokraty, przedstawiciela inteligencji oraz Żyda. Nie brakuje tu także perspektywy biedoty. To wszystko sprawia, że całościowy opis miasta jest nad wyraz realny i prawdziwy. Autor skupił się także na opisie Paryża. Jest on również bardzo szczegółowy, zawiera opisy parków, ulic oraz najważniejszych atrakcji ówczesnego Paryża.

Kolejną cechą wskazującą na to, że „Lalka" jest powieścią realistyczną jest bardzo zaawansowany opis bohaterów. Znamy dokładne biografie postaci czołowych. O wysokim kunszcie artysty świadczą też rozbudowane rysy psychologiczne. Ważnym elementem zawartym w przedstawieniu postaci „Lalki" jest fakt, że każda z nich jasno przynależy do konkretnej grupy społecznej. Nie ma wyjątków od tej reguły. Same opisy grup społecznych, ich zwyczajów oraz miejsc w których przebywają, są bardzo szczegółowe. Dzięki tym opisom czytelnik ma wrażenie, że wydarzenia te działy się naprawdę. Sama fabuła powieści jest bardzo rozbudowana, posiada wiele wątków. Czytelnik widzi bardzo wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia opisanych wydarzeń w rzeczywistości. Jest to kolejna cecha powieści i utworów realistycznych. Całą akcję opowiada nam narrator, który jest wszechwiedzący i wszechobecny. Jest on także obiektywny. Daje nam możliwość własnej oceny bohaterów oraz wydarzeń. Narrator wprowadza nas w XIX wieczną Warszawę. Pozwala nam dokładnie przemieszczać się po ulicach tego miasta, poznawać losy i przeszłość bohaterów. Daje nam możliwość wejścia w ich myśli, przebywania tam gdzie oni. Możemy także prześledzić budowę społeczeństwa. Dokładny opis każdej klasy społecznej, miejsc charakterystycznych dla niej, zachowań, zwyczajów, pozwalają nam lepiej zrozumieć mechanizmy działające w ówczesnych czasach. Realizm „Lalki" bardzo dużo zawdzięcza tej właśnie formie narracji. Kolejną formą, dzięki której Prus osiągnął wrażenie realizmu i prawdziwości jest indywidualizacja języka bohaterów. Każda z postaci opisywanych w powieści ma swój własny język, słowa którymi się posługuje, odpowiednie do swojej klasy społecznej. Widzimy to w dialogach, oraz bardzo szeroko zaobserwować możemy podczas lektury pamiętnika starego subiekta. Podobnie rzecz ma się ze zwyczajami arystokracji oraz relacji Wokulskiego oraz Łęckiej. Powieść „Lalka" jest idealnym przykładem literatury realistycznej. Dokładne i szczegółowe opisy miejsc oraz poszczególnych warstw społecznych, zaawansowane studium psychologiczne głównych bohaterów oraz indywidualizacja ich języka sprawiają, że wszystkie wydarzenia opisane w powieści mogłyby wydarzyć się w rzeczywistości. Dzięki tym cechom mamy pewność, że „Lalka" jest zdecydowanie powieścią realistyczną.