Swoja prace chciałabym rozpocząć od definiowania podstawowych pojęć jakimi są zarządca oraz decyzja. Następnie skoncentruję się na kolejnych aspektach oraz problemach wynikających z tematu mojej pracy a mianowicie problemami z jakimi zmaga się zarządca ora z tym czym jest proces podejmowania decyzji ora na czym polega jego istota. Zarzadzanie z grubsza próbując przedstawić definicje tego pojęcia polega na odpowiednim dysponowaniu czterema podstawowymi zasobami , nakładami jakie posiada arządca a mianowicie:  Ludźmi  Pieniędzmi  Informacjami  Rzeczami Rozwinięciem tych czterech głównych podmiotów zarądcy pozwala na skonstruowanie następującej definicji zarzadzania: „Zestaw działań (obejmujący planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie, tj. kierowanie ludźmi, i kontrolowanie) skierowanych na zasoby organizacji (ludzkie, finansowe, rzeczowe i informacyjne) i wykonywanych z zamiarem osiągnięcia celów organizacji w sposób sprawny i skuteczny.” (Gryffin, 1998) A wiec skoro udało się już zilustrować czym jest sam proces arządzania mogę skoncentrować sie już na osobie zarządcy/ kierownika W sposób analogiczny wnioskować można ze jest to osoba odpowoedzialna za pokierowanie działaniami prowzdzacymi do osiągnięcia celów organizacji na szczeblach organizacji i w różnych obszarach jej działanosci. (Gryffin, 1998) Kolejnym etapem analizy problemu zarządcy jest badanie efektywności zarządzania. Ale czym jest owa efektywnośc kierowania? Otóż mówiąc o efektywności kierowania mamy na myslloi miare sprawności i skuteczności kierowania; miara ; miara tego, w jakim stopniu wyznacza on i osiąga odpowiednie cele. Od jakości stopnia efektywności kierownika zależy w jakim stopniu organizacja osiąga swoje cele i jak realizuje swoje zadania (Gryffin, 1998) Kolejnym elementem niezmiernie ważnym w mojej pracy jest zwrócenie uwagi na cechy którymi powinien się odznaczać dobry kierownik. Jednym z najważniejszych elementów jest bezdyskusyjnie inteligencja i odpornośc psychiczna. Nikt chyba nie wyobraża sobie kierownika który nie byłby w stanie stawic czoła trudnym sytuacjom i z konsekwencjami swoich decyzji nie naley ukrywać że nie sa one zawsze pozytywne toteż kierownik powinien posiadac wcześniej spomniana odporność wewnętrzną czy też psychiczną. Kierownik powinien być także człowiekiem z zasadami moralnymi jak i etycznymi. Naley jednak pamiętać iż nie każdy nadaje się na kierownika. Do tego kolokwialnie rzecz ujmując potrzebne jest to cos a dokładniej rzecz ujmując „gen przywódcy”. Umożliwiający pociądniecie za sobą ludzi i dający pewne wyczucie sytuacji czyli naszej możliwości działania. Do umiejętności kierowania powinna nalezec jeszcze wyobraxnia , umiejetnosci techniczne, a więc powinien umiec się odnaleśc w świecie zawładniętym nowoczesnym technologiami. Jedna ze sztandatowych cech kierownika jest umiejetnośc pracowania w grupie. Jest to jedna z tzw. Umiejetniści społecznych w skład których wchodzi jeszcze znajomośc luszkiej psychiki a co za tym idzie zrozumienie jednostki „podwładnej” wystepuje także wtedy lepsza atmosfera w zaspole. Jednakże kiedy już dojdzie do konfliktu rola kierownika jest łagodzenie zaistniałych sprzeczek mających na celu dobro całego projektu i zespołu gdyż wydajnośc pracy w zespole obciążonym jakimiś negatywnymi pierwoastaki jest mniejsza niż w analogicznycm zespole jednakże z pozytywnym pierwiastkiem lub tez o neutralnym zabarwieniu stosunków w teamie Majac na uwadze to że nie każdy jest taki sam i każda osoba jest mieszanina innych indywidualnych cech występuje cos takiego jak podział kierowników. Oto przykładowe podziały. Według szczebli zarzadzania oraz obrzaru kompetencji kierowników.:  kierownicy najniższego szczebla – nadzorują jedynie wykonawców; nie są przełożonymi innych kierowników. (przykłady: brygadzista, kierownik działu w dużym biurze)  kierownicy średniego szczebla – nadzorują pracę innych kierowników, a nie kiedy także wykonawców; ich głównym zadaniem jest sterowanie działaniami, prowadzącymi do realizacji polityki przedsiębiorstwa  naczelne kierownictwo – niewielka grupa ludzi, która ponosi odpowiedzialność za całokształt zarządzania organizacją, nazywa się ich menedżerami. Ustalają politykę operacyjną i sterują wzajemnymi oddziaływaniami organizacji i jej otoczenia. (tytuły: redaktor naczelny, prezes, wiceprezes) A oto inne kategorie przynaleznosci do poszczególnych grup a mianowicie zakres działalności jaki funkcjonują:  kierownik funkcjonalny – ponosi odpowiedzialność za jeden tylko rodzaj działalności (np. za produkcję, za finanse)  -kierownik liniowy – nadzoruje całą jednostkę np. przedsiębiorstwo, filię albo samodzielny zakład produkcyjny. Ponosi odpowiedzialność za wszystkie działania tej jednostki takie jak produkcja, marketing, finanse. Istnieje jeszcze cis takiego jak charakterystyka poszczególnych stylów kierowania. Jednakże ile osób tyle mona przyjąć różnych podiałów więc przedstawie tylko kilka różnych możliwości scharakteryzowania tego zjawiska; Oto podział wg. J.A. Browna:  -kierownik – autokrata (wydaje rozkazy, upiera się aby je wykonywano, określa działalność poszczególnych grup bez pytania ich o zdanie, utrzymuje dystans w stosunku do pracowników, system nagan i pochwał)  -kierownik – demokrata (rozumie swoją rolę koordynatora w działalnośc i zakładu pracy, umie delegować swoje uprawnienia, rola dyrygenta a nie jenoosobowej orkiestry)  -kierownik stosujący zasadę leseferyzmu (jest niezdolny do sprawowania konkretnej władzy i kontroli nad podwładnymi) Kolejny podział został zaproponowany przez B. Turgeona:  styl autokratyczny ( brak dbałości i zaufania do personelu, decyzje podejmuje kierownik, wzbudzanie strachu w pracownikach, system kar i nagród, brak atmosfery solidarności)  -styl autokratyczny życzliwy (dystans w stosunkach pomiędzy przełożonym a podwładnym, kierownik akceptuje sugestie i opinie pracowników, system premiowania, słaba atmosfera solidarności )  styl konsultacyjny (średnia dbałość o personel, bardzo dobre stosunki pomiędzy przełożonym i pracownikami, decyzje konsultowane, nagradzanie pracowników, sankcjce okazjonalnie, dość silna atmosfera  -styl partycypacyjny (wysoki poziom dbałości o personel, stosunki pomiędzy przełożonym i podwładnym są serdeczne i pełne zaufania, wymiana idei, nagradzanie na podstawie partycypacji, bardzo silna atmosfera solidarności Następne rozwiązanie zostało zaprezentowane przez G.S. Sargie:  styl osobisty (cechuje egocentryzm kierownika, który autoratywnie podejmuje decyzje w przeświadczeniu o swojej nieomylnośći; jest wymagający, żąda dyscypliny, zmienny w nastrojach, angażuje się emocjonalnie w ocenę pracowników, jest tytanem pracy rozsadzanym przez energię i osobistą przedsiębiorczość)  -styl impulsywny (kierownik jest entuzjastą, jest impulsywny i emocjonalny, niezwykle kreatywny, nie potrafi jednak konsekwentnie realizować swoich pomysłów, dobiera ludzi kierując się doraźnym entuzjazmem, zaniedbuje organizację podstawową)  -styl bezosobowy (brak zaangażowania emocjonalnego, postawa racjonalna, ściśle sprecyzowany podział kompetencji, proces podejmowania decyzji jest ściśle unormowany, organizację cechuję określony stopień spoistości zapewniający sprawny obieg informacji)  -styl zbiorowy (kierownik jest jednym z grupy, pełen życzliwości, decyzje są podejmowane w wyniku dyskusji)  - styl spokojny ( jest funkcją uporządkowanej natury kierownika, ład i spokój, decyzje podejmowane są rozważnie przy ograniczonej kolegialności) Kolejnym problemem narzuconym namnie przez temat mojej prezentacji jest określenie definicji słowa decyzja. Moim daniem decyzje można określić jako wybór pomiędzy kilkoma alternatywnymi rozwiązaniami jakiegoś problemu. Podejmowanie decyzji jest natomiast proces.Pozwolę się wspomóż definicją, która została utworzona przez R.W.Gryffina: Podejmowanie decyzji – proces rozpoznawania i wyboru określonego kierunku działania, prowadzącego do rozwiąnia konkretnego problemu lub do wykorzystania pojawiającej się okazji. Stanowi ważne zadanie każdego menadżera. W procesie podejmowania decyzji najważniejszymi czynnikami są czas i stosunki między ludźmi. Istotą procesu decyzyjnego jest przetworzenie informacji wejściowych (otzrzymywanych meldunków, danych sprawozdawczych, instrukcji, aktów normatywnych) i informacji przechowywanej (wiedzy, doświadczenia) w informację wyjściową (wydawanie dyrektyw, zarządzeń, poleceń, nakazów) (Gryffin, 1998) Ponieważ definicja jest dobrym punktem wujscia dozagadnienia jekim jest istota decyzji.Nalezy pamietac że istnieja dwa podejścia do tego tematu. Pierwsze podejście przedstawia podejście normatywne czyli ujecie decyzji jako rozwiązania problemu. Takie potraktowanie owej decyzji charakterystyczne jest dla ekonomii, badań operacyjnych czy tez prakseologii. Natomiast drugie ujecie tego problemu nosi nazwę prosecowego lobo obrazowego. Polega na koncentrowaniu się na samym procesie decyzyjnym a nie na wynikujaki osiagnłą. To podejście batomiast jest charakterystyczna dla psychologii czy tez teotiiorganizacji i zarzadzania W podejmowaniu decyzji powinno kierowac się także tzw ideą racjonalności a mianowicie po pierwsze nasze działanie jest oceniane a pomocą oceny realizacji postawionych celów czyli to wlasnie ów cel jest w tym przypadku idea naczelna która staje się zasadniczym kryterium podczas rozliczania z zadań. Kolejna składowa jest stan równowagi z otoczeniem. Tylko dobra organizacja jest w stanie zachować harmonie ze środowiskiem zewnetrzym jak i wewnetrzym Łatwo można dojść do wniosku że podejmowanie decyzji nie jest adaniem łatwym dlatego tez można poodzielic proces na znastepujące etapy:  -Rozpoznanie i zdefiniowanie sytuacji decyzyjnej,  -Zidentyfikowanie właściwych możliwości,  -Ocena, czy każda z nich jest wykonalna, zadowalająca i jakie przyniesie konsekwencje  -Wprowadzenia w życie wybranego wariantu  -Obserwowanie i ocena rezultatów wybrania danej możliwości Jak widzac prosta z pozoru funkcja kierpwnika i mozliwośc podejmowania decyzji ni asa wcale tak łatwe jakby się mogło wydawać na pierwszy rzut oka. Nie jest to posada dla każdego i tak samo nie każdy jest zdolny do podejmowania słusznych racjonalnych decyzji.

Bibliografia Gryffin, R. W. (1998). podstawy zarządzania organizacjami. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.