Problem postawy ludzi wobec otaczającej ich rzeczywistości nurtował pisarzy wielu epok literackich. Po zakończeniu II wojny światowej pisarze literatury wojennej i powojennej musieli stawić czoła trudnemu zadaniu , a mianowicie opisaniu tragedii jakie przydarzyły się ludziom podczas II wojny światowej. Wydarzenie to nie wpłynęło na jedną osobę, lecz wstrząsnęło całym społeczeństwem, całymi narodami. W okresie II wojny światowej ludzie doświadczyli cierpień, które wpłynęły na ich postawy. Pisarze tacy jak Tadeusz Borowski, Zofia Nałkowska czy Hanna Krall w swoich utworach ukazują, w jaki sposób działa faszystowski system totalitarny. Literatura lagrowa może skłonić dzisiejszego czytelnika do wielu refleksji na temat życia, cierpienia, miłości. Moim zdaniem nikt nie został bardziej poniżony , pozbawiony wszelkich zasad moralnych, pozbawiony honoru, praw ,przywilejów, wyrażania własnego zdania czy nawet prawa do uczuć jak właśnie w obozach pracy jakim był np. obóz Auschwitz Birkenau. Nie bez powodu nazywano je obozami zagłady, zginęły tu miliony ludzi, transport za transportem , w gorączce, w ciasnocie, przewożonych jak zwierzęta ,a później palonych w krematoriach. Tyle zła człowiekowi wyrządził właśnie drugi człowiek. To mówi cytat Zofii Nałkowskiej znajdujący się na pierwszej stronie jej utworu „Medaliony” który brzmi „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Jest to utwór składający się z opowiadań opisujących róże losy ludzi będących ofiarami prześladowań hitlerowskich. Nałkowska opisała w swym opowiadaniu „Przy torze kolejowym” historię kobiety, która chciała zdecydować sama o swojej śmierci, walczyć o swoją wolność. Jadąc pociągiem z wieloma innymi ludźmi wiedziała , że jedzie na pewną śmierć. Ale znalazło się kilka osób, które wyrwali deski z podłogi pociągu i wyskakiwały. Wielu zginęło pod kołami pędzącej maszyny, od uderzenia w słup sygnalizacyjny, kamień czy od strzału strażnika znajdującego się na dachu pociągu. Bohaterka opowiadania uciekając została postrzelona w kolano. Nie była ona ani wolna gdyż nie mogła uciekać ani nie umarła. Leżała na pustkowiu pół żywa ,wokół niej gromadzili się ludzie , ale nie starali się jej pomóc , sparaliżowani strachem, gdyż groziła za to kara śmierci. Żydówka nawet nie liczyła na pomoc. Prosiła jedynie dwóch policjantów aby ją zastrzelili ,a Ci odmówili. Jednak chłopak ,który jako jedyny z nią rozmawiał powiedział, że on spełni jej wolę. Zrobił to. Nie wiadomo czy czyn ten był dobrodziejstwem czy zabójstwem? Może chodziło mu o to że wszyscy dookoła mordują i on chciał się dostosować, a może chciał skrócić jej męki. Wiadomo tylko , że złamał dekalog i odebrał drugiej osobie życie nie mając do tego żadnych praw. Jeśli zabił tylko dla zabawy oznacza to ,że jest on pozbawiony wszelkich norm moralnych, a to pokazuje, jaki wpływ ma wojna na psychikę człowieka.