Subkultury młodzieżowe.Termin “subkultura” oznacza podkulturę, odrębność jakiejś grupy społecznej względem innych grup społecznych. Członkowie danej subkultury posiadają własną tożsamość, tzn., że kierują się własnymi wzorami zachowań, posiadają charakterystyczny styl bycia czy sposób ubierania się , własny język czy system wartości.Pojęcie subkultury najczęściej związane jest ze środowiskami młodzieżowymi. Młodzi ludzie chcą wyrazić swoją spontaniczność i opozycję do kultury “świata dorosłych”. Pragną podkreślać swój indywidualizm, swoją niezgodę i bunt wobec otaczającej rzeczywistości.Kultura młodzieżowa zaczęła kształtować się po drugiej wojnie światowej (w latach trzydziestychw Stanach Zjednoczonych rozprzestrzeniały się gangi młodzieżowe). Jednak apogeum rozwoju subkultur przypadło na lata sześćdziesiąte na Zachodzie Europy i w USA, wraz z rozwojem muzyki rockowej. Jedną z pierwszych, charakterystycznych grup byli rockersi, którzy tworzyli gangi. Zasłynęli jako ubrani w czarne kurtki motocykliści.Chyba najbardziej znaną i popularną subkulturą byli hipisi. Zaistnieli oni w połowie lat sześćdziesiątych w USA. Była to młodzież zbuntowana przeciw polityce państwa, przeciw panującemu systemowi społecznemu. Odrzucali wartości kultury konsumpcyjnej, normy społeczne oparte na rywalizacji, tradycji Kościoła itp.. Naczelną wartością była dla nichwolność i skrajny pacyfizm (stąd protesty przeciwko, prowadzonej wówczas przez Stany Zjednoczone, wojnie w Wietnamie). Głosili swobodę obyczajową i seksualną. Bardzo charakterystyczny, inspirujący i wieloznaczny był strój hipisów. Nosili długie włosy, brody, jaskrawo-kolorowe, zwiewne ubrania, sznury koralików i kwiaty we włosach. Ruch hipisowski dotarł do Europy i Australii i bardzo szybko zdobył popularność wśród młodzieży. Pod koniec lat sześćdziesiątych trafił do Polski, gdzie nie był mile widziany przez władze komunistyczne.Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w Anglii, powstała subkulturaskinheadów, początkowo wzorująca się na imigrantach z Antyli, później przejęła i zaczęła propagować hasła nacjonalistyczne.Bardzo popularną i charakterystyczną była, powstała w Wielkiej Brytanii, w latach siedemdziesiątychi osiemdziesiątych, subkultura punkowa. Istotną rolę odgrywała tu muzyka rockowa. Jednym z pierwszych zespołów punkowych była angielska grupa Sex pistols. Ubiór i fryzura miały prowokować i jednocześnie manifestować krytykę wobec wszelkich instytucji społecznych, odrzucenie autorytetów. Z czasem bycie “punkowcem” zaczęło wiązać się z troską o środowisko naturalne, pacyfizmem, feminizmem, tolerancjąi antyfaszystowskim światopoglądem.Lata osiemdziesiąte w Stanach Zjednoczonych to zwrócenie się młodych ludzi w stronępragmatyzmu. Bardzo popularną stała się subkultura młodzieży tzw.: yuppies. Pragnęła ona osiągać sukcesy zawodowe, dążyć przede wszystkim do kariery i szybkiego wzbogacenia się. Stawiano na profesjonalizm, indywidualizm oraz zamiłowanie do luksusu.Krytykę takiego stylu życia podjęła kolejna subkultura - grunge. Poprzez charakterystyczny strój (kraciasta koszula, poszarpane spodnie, obszerne swetry, glany, koszulki z wymownymi napisami) i muzykę (wypromowaną przez MTV - Nirvana, Red Hot Chili Peppers), manifestowali swój indywidualizm i sprzeciw wobec stylu życia “przeciętnego urzędnika”.Pod koniec wieku dwudziestego i na przełomie wieków dwudziestego i dwudziestego pierwszego powstało wiele subkultur, związanych głównie z rozwojem muzyki popularnej lub awangardowej (heavy metalowej, rapu, reggae, hip hopu czy nawet muzyki elektronicznej - techno).Heavy metal (ciężki metal) stał się popularny w latach osiemdziesiątych i do dzisiaj ma wielu zwolenników. Muzyka ta zakorzeniona była w muzyce rockowej, a pierwsze zespoły grające ten rodzaj muzyki powstały w Stanach Zjednoczonych. Ogromną popularność zdobył dzięki takim zespołom jak Black Sabbath, Mettalica, AC/DC, Iron Maiden czy Metal Hammer. Ogromna rolę odgrywają tu gitary elektryczne, dzięki którym muzycy osiągają “ciężkie” brzmienie. Zwolennicy tego rodzaju muzyki ubierają się w czarne ubrania, ciężkie buty i skórzane kurtki. Nieodłącznym atrybutem prawdziwego metalowca są długie włosy, koszulka z wydrukowanym logo ulubionego zespołu oraz charakterystyczna biżuteria. Wykorzystuje ona symbolikę związaną ze światem pogańskim ale także chrześcijańskim (trupie czaszki, piszczele, pentagramy i krzyże). Niektórzy utożsamiają metalowców z satanistami. Nie jest to jednak trafne, gdyż wielu słuchaczy ciężkiej muzyki nie ma nic wspólnego z tą ostatnia grupą, która nie stanowi subkultury, a raczej sektę. Muzyka metalowa była inspiracją dla wielu twórców. Przykładem może być chociażby filmKruk (The Crow), w którym zagrał swoją ostatnią rolę Brandon Lee. Aktor zginął podczas kręcenia zdjęć do filmu.Na uwagę zasługuje także dosyć popularna w Polsce subkultura, zrzeszająca w swoich kręgach wielbicieli muzyki reggae. Ten styl muzyczny narodził się na Jamajce. Najsłynniejszym wykonawcą był Bob Marley, nazywany legendą muzyki reggae. Piosenki jego autorstwa mówią przede wszystkim o rewolucji, a także Bogu, miłości i pięknie dnia codziennego. Lata osiemdziesiąte były szczytowym momentem popularności muzyki reggae. Przyczynił się do tego w dużej mierze ruch punkowy, który traktował rastafarian (zwolenników stylu bycia reggae) jako swoich “młodszych braci”. Z rastafarianizmem związana jest historia cesarza Etiopii Heile Selassiego. Dlatego znakiem rozpoznawczym rastafarian są ubrania w kolorze flagi Etiopii oraz długie dready - włosy poskręcane w odpowiedni sposób (z ang. dread - obrzydliwy). Muzyka jest łagodna, oparta na spokojnym rytmie, jak mówią jamajczycy - rytmie serca. Bob Marley i jego zespół wywarli ogromny wpływ na muzykę popularną. Do dzisiaj nurt ten jest szeroko wykorzystywany przez artystów. Dzieje się tak, ponieważ muzyka reggae łatwo wpada w ucho i jest niezwykle melodyjna.Subkultura może więc wpłynąć na kulturę artystyczną i może mieć wpływ na ruchy awangardowe lub na popularną kulturę młodzieżową. Dlatego wiele dzisiejszych subkultur wyłoniło się z poprzednich, bardziej wyrazistych. Obecnie nie ma jednej czy dwóch subkultur, które wiodły by prym w świecie muzycznymi ideologicznym. Rynek muzyczny w Polsce i na całym świecie jest tak różnorodny, że każdy może wybrać coś dla siebie niekoniecznie utożsamiając się wyłącznie z jedną wiodącą grupą. Wydaje mi się, iż dzieje się tak również dlatego, że zmieniła się mentalność ludzi. Dawniej przynależność do subkultury była wyrazem buntu przeciwko dominującej rzeczywistości dorosłych. Dzisiaj młodzież posiada większą swobodę w wyborze stylu życia niż ich rodzice, żyjący wpaństwie, w którym inność była odstępstwem od normy. Poza tym coraz więcej młodych ludzi zaczyna pracować już w szkole średniej, a pracodawcy niechętnie spoglądają na obszarpany strój, dready czy kolczyk w nosie. Nie oznacza to, ze dzisiejsza młodzież nie posiada charyzmy i nie potrafi się bawić. Żyje po prostu w innej rzeczywistości i innych realiachhistorycznych i politycznych.Czasami niekorzystne warunki życia sprawiają, że młody człowiek, chcąc za wszelką cenę poprawić swój status materialny, zaczyna naśladować nieodpowiednie wzorce. Przykładem może być popularna ostatnio w Polsce subkultura dresiarzy. Ubierają się w dresy, golą głowy, a jedynym ich argumentem ideologicznym jest siła pięści. Bardzo często są powiązani z grupami przestępczymi, trudnią się handlem narkotyków, kradzieżamii rozbojami. Pochodzą zazwyczaj z rodzin patologicznych, rozbitych lub z tak zwanych “dobrych domów”,w których nie brakuje pieniędzy ale nie ma miłości i zrozumienia. Dresiarze często są jednocześnie pseudo -kibicami. Rozrywką dla nich jest wszczynanie burd na meczach i to nie tylko na terenie stadionu. Grupy te, które raczej wypadało by nazwać gangami niż subkulturami, nie posiadają bliżej sprecyzowanej ideologii. Nawoływanie do bójek i rozbojów nie jest żadną ideologią.Chyba najbardziej popularną i rozpowszechnioną muzyką młodzieżową ostatnich lat jest hip hop. Ma on wielu zwolenników, którzy ubierają się w charakterystyczny, “luzacki” sposób. Jak sama nazwa wskazuje, muzyka wpada w ucho, jest dźwięczna, a jej korzeni można doszukać się w rozmaitych stylach muzycznych. Od rapu poczynając a na soulu kończąc.