Zygmunt Krasiński autor „Nie- boskiej komedii” i Stanisław Wyspiański autor „Wesela”. Oba utwory napisane zostały w innych epokach, ale pokazują małżeństwo. Są to utwory napisane po przeżytych doświadczeniach, którzy marzenia bohaterów stawiają naprzeciw rzeczywistości. We fragmencie Krasińskiego Mąż- hrabia Henryk, pokazany jest jako typowy romantyk, przez swoją miłość do kobiety decyduje się z nią na ślub. Małżeństwo to dla niego coś ziemskiego , nie ma wątpliwości, że jest to ta jedyna kobieta. Nie jest nią fizycznie zafascynowany, ale chce żeby ona stała się jego natchnieniem. Po ślubie mężczyzna zaczyna śnić o Dziewicy. Okazuje się, że Maria przynosi mu samo rozczarowanie. Życie po ślubie stało się nudne, trywialne dlatego zdecydował się odejść od żony aby odzyskać natchnienie, które daje mu Dziewica. W dramacie Wyspiańskiego Pan Młody- Lucjan Rydel wierzy w wieczną miłość, dużo o niej mówi i jest pewien swoich uczuć dotyczących jego żony- Jadwigi Mikołajczykówny. Małżeństwo przynosi mu szczęście. Jest zafascynowany swoją żoną. Uważa, że wygląda pięknie w swoim ludowym stroju. Jest zafascynowany jej wiejskim pochodzeniem- chłopomania. Oba fragmenty pokazują różne małżeństwa, pierwsze- Hrabiego Henryka z Marią jest nieudane, po ślubie ich miłość wygasa, mimo zapewnień o wiecznej miłości. Pan Młody z „Wesela” wkracza w związek z chłopką ze względu na swoją fascynację życiem na wsi. Wyrzeka się swoje stanu społecznego na rzecz miłości.